مانا اسکویی* در روزنامه جهان صنعت نوشت: پیامد نتیجه انتخابات ایالت بایرن باوجود ماهیت محلی آن، درآینده دولت فدرال، به یک معنا در سرنوشت دولت ائتلافی مرکل قابل بحث و تامل است.
بایرن، مرفهترین و کارآمدترین ایالت آلمان فدرال است که کمترین میزان تورم و همکاری را دارد. به همین دلیل نفوذ و توسعه تفکر افراطی، پوپولیستی و گام برداشتن در مسیر نازیسم، در چنین ایالتی نمیتواند توجیه اقتصادی داشته باشد، برعکس به دلیل توسعه اقتصادی، بایرن یکی از مقصدهای جذاب و پرطرفدار برای مهاجران به حساب میآید؛ رویدادی که از منظر اجتماعی، میتواند نظم موجود جامعه را در هم بریزد.
نارضایتی برآمده از سیاستهای مهاجرتی مرکل در کل آلمان به طور خاص در ایالتهای شرقی و اینک در بایرن، زمینه و راه را برای پرورش تفکر افراطی و بالاتر نازیسم، در این کشور باز کرده است.
حزب آلترناتیو برای آلمان (AFD) که بدون پردهپوشی، خود را نماینده تفکر نازیسم معرفی کرده و در رویای بازگشت دوره هیتلر و اوجگیری نازیسم به سر میبرد با استفاده از نارضایتی برآمده از هجوم مهاجران از یک سو و دلزدگی مردم از دو حزب سنتی آلمان دموکراتمسیحی و سوسیالدموکرات از سوی دیگر، به دنبال گسترش نفوذ خود است؛ احزابی که از فردای پایان جنگ جهانی دوم که به یمن وجود و حضور رهبران و سیاستمداران چون آدنائر، هلموت کهل و… آلمان نوین را تا رسیدن به وحدت دو آلمان بنیاد نهادند اما اینک به ابزاری ازکارافتاده بدل شده که نهتنها نسل جوان که قدیمیهای این کشور هم که با نوعی نوستالژی به این دو حزب نگاه میکنند را راضی نمیکند.
در انتخابات ایالت بایرن، به طور قطع بازنده اصلی، در درجه اول سوسیالدموکراتها و سپس شاخه دموکراتمسیحی بایرن وابسته به حزب مرکل هستند که با کاهش زیاد رای روبهرو شدند اما در عوض، حزب سبزها پس از سالها حاشیهنشینی این بار با افزایش قابل ملاحظه آرا، دوباره در پارلمان ایالت بایرن صاحب نقش و نفوذ شدند.
حزب افراطی AFD با وجود صعود و کسب آرای لازم (حداقل ۱۰ درصد) و حضور در پارلمان ایالتی، اما نسبت به آنچه در نظرسنجیها پیشبینی میشد موفقیت کمتری به دست آوردند، اما با این وجود با حضور نمایندگانی از این حزب در پارلمان ایالتی چون بایرن، صدای پای نازیسم بیش از همیشه در آلمان شنیده شده است.
نتیجه انتخابات بایرن جدا از شکستی که به حزب سوسیالدموکرات و دموکراتمسیحی بایرن تحمیل کرد، شکست و دردسر تازهای هم برای صدراعظم آلمان به وجود آورد، تا جایی که در انتخابات درونحزبی ماه دسامبر، برای گزینش رهبر حزب، چه بسا با ناکامی روبهرو شود که در این صورت عمر دولت ائتلافی هم به سر خواهد آمد.
مرکل که تا پیش از دوره چهارم صدارت بر آلمان در زمره قویترین رهبران جهان به حساب میآمد، اینک در شرایطی قرار گرفته که ممکن است این دوره را تا پایان سپری نکند. نکته خاصی که این مهم را نمایندگی میکند این است که حتی در کشورهایی که روسایشان با رای مردم انتخاب میشوند گاه بر سر نخواستنشان دعوا راه میافتد.
*تحلیلگر مسائل سیاست بینالملل