امروز فقط یک تیم، یک ملت

جامعه ایرانی – شاگردان کارلوس کی‌روش پرتغالی در حالی در نخستین دیدار خود در مقابل قهرمان آفریقا سه امتیاز دیدار را اندوخته‌های خود واریز کردند که فارغ از گل به خودی ستاره مراکشی، تیم ملی ایران نمایش در خور توجهی را ارائه و توانست نگاه‌ها را به سمت خود معطوف کند.

دیداری که فارغ از ۲۰ دقیقه ابتدایی‌اش و البته حملات اجتناب ناپذیر تیم آماده مراکش، این تیم ایران بود که توانست بارها با خلق موقعیت‌های قابل اعتنا در جریان و روند بازی، تابوی پیش زمینه اذهان اهالی فوتبال را نسبت به حضوری دست و پا بسته مقابل نماینده قاره آفریقا بشکند.

در این میان اما اشتباهات فردی را نیز از عملکرد یاران شجاعی به چشم دیدیم که خطراتی را متوجه سنگر بیرانوند کرده و یا ابتکار عمل را در میانه میدان از ملی پوشان ایرانی سلب کرد.

در میان این اشتباهات اما، نام سردار آزمون و علیرضا جهانبخش بیش از گذشته بر سر زبان‌ها افتاد و این دو، به سیبل انتقادات منتقدان کی‌روش بدل شدند.

ستاره‌هایی که به تبع چند اشتباه در نخستین دیدار کارزار جام جهانی، گویی از سوی برخی، به آتویی ارزنده برای تسویه حساب با مرد اول نیمکت هدایت تیم ملی تبدیل شده و گاها سخت در حق‌شان نا انصافانه اجحاف صورت گرفت.

در میان نشاط عمومی جامعه به تبع این پیروزی ملی، برخی انتقادات چنان برنده به سوی این دو ستاره تیم ملی روانه شد که گویی از اساس نه در آوردگاه حساسی چون جام جهانی قرار داریم و نه علیرضا و سردار نقشی در حضور کنونی‌مان در سن‌پترزبورگ داشته‌اند.

منتقدانی که گاها در پشت ژست حمایت از ستاره‌های داخلی پنهان و به بهانه نقد لژیونریسم در فوتبال کنونی ایران، فرصتی طلایی برای هجمه به راهبر فنی تیم پیدا کردند.

انگار نه انگار که در بند بند لحظات ماراتن‌وار تلاش برای صعود به روسیه، این دو ستاره نقشی داشته باشند، انگار نه انگار که همین سردار آزمون توپ سرگردانش را چنان به تور کره‌ای ها دوخت که چهره عبوس مربی گستاخ حریف از خاطرمان نرود.

گویی جهانبخش که همین چندی پیش آقای گلی لیگ هلند را مال خود کرده، با آن فرارهای تماشایی‌اش از راست، هیچ نقشی در ادامه راه ملی پوشان در روسیه نخواهد داشت.

به هر تقدیر، مبرهن اینجاست که نخستین دیدار در تورنمنتی چون جام جهانی را هیچ گاه نمی‌توان ملاک عملکرد هیچ تیم یا بازیکنی قلمداد کرد.

چنان که سنگربان همین اسپانیا نیز حتی پس از نمایش وحشتناکش مقابل یاران رونالدو در دیدار نخست، به اذعان هیه‌رو، مقابل ایران نیز در چارچوب دروازه تیمش خواهد ایستاد. نخستین دیداری که فشار و بار روانی سنگینش، بر هیچ ذهن فوتبال دیده‌ای پوشیده نبوده و نیست.

حالا اما برگ تقویم ورق خورده و گل به خودی بازیکن مراکش و پیروزی شیرین ایران و جشن مفصل بعد از آن به آرشیو تاریخ کوچ کرده است.

حالا ما هستیم و کروش و شاگردانش و البته صف آرایی مقابل تیمی که کمتر تیمی یارای ایستایی در مقابل‌اش را دارد. روی صحبت نیز با آقایانی است که کی‌روش را به سان سیبلی می‌بینند که هر فرصتی برای تخریبش مغتنم می شمرند است. فارغ از هر تفسیری، الان، به هیچ وجه زمان مناسبی برای تسویه حساب با کی‌روش نیست.

کی‌روشی که باید در کمال تمرکز و دقت لازم، تیمش را راهی جدال با لارواخای مدعی جام کند.