جامعه ایرانی– اربابان چرت زدن ما را به خنده می اندازند، اما خوابیدن سر کار متداول تر از آن است که ما ممکن است فکر کنیم.
به گزارش جامعه ایرانی به نقل از گاردین، شرکت هایی که از کارمندان می خواهند که در ساعت های نامتعارف کار کنند، از جمله شرکت های هواپیمایی اغلب امکانات خواب را برای نیروهای خود فراهم می کنند. اگر این امکانات فراهم نباشد، کارمندان کار را به دست می گیرند و روی کاناپه یا وسایل مشابه آن می خوابند.
در بسیاری از کشورها ساعتی برای چرت زدن بخشی از روز کاری محسوب می شود. دکتر ژونگیاون ژانگ در تحقیق برای رساله دکتری خود دریافت که چرت زدن بخش مهمی از روز کاری در بخش دولتی چین است. کارمندان حین رفت و آمد به کار در مینی بوس های شرکت می خوابند. در ساعت نهار تشک های خواب خود را پهن می کنند.
اما خوابیدن در حین کار فقط مختص کارمندان شیفتی یا نیروهای اداری چینی نیست. رولاند پالسن، نویسنده سوئدی برای کتاب خود «کار خالی» با تعداد بسیاری از به اصطلاح «کارگران خالی» که حجم کارشان کمتر از نصف زمانی که در محل کار می گذرانند، است گفتگو کرد. بر اساس یافته های او، بیش از کسب آرامش، اینکه کاری برای انجام دادن وجود ندارد برای آنها سخت است. آنها برای آنکه روزشان سپری شود، کتاب می خوانند، یا بازی های ویدئویی انجام می دهند. برخی دیگر فقط می خوابند.
حتی کارمندانی با حجم کاری زیاد هم تشویق به خوابیدن در محل کار می شوند. توسعه دهندگان نرم افزار، آژانس های تبلیغاتی و بانک های سرمایه داری اقدام به نصب کپسول های خواب کرده اند. روسا مدعی هستند که این اقدام سلامت کارمندان را افزایش می دهد.
اما این کار یک پیام هم دارد: چرا باید برای خوابیدن به خانه رفت وقتی تخت راحتی در دفتر وجود دارد؟ به نظر می رسد این راهبرد کارایی دارد. دکتر الکساندرا میشل در مطالعات ۹ ساله خود درمورد رفاه بانکداران سرمایه گذاری آمریکا دریافت که بسیاری از کسانی که با آنها مصاحبه کرده، برایشان مهم نیست که شب را سر کار بمانند. آنها به میشل گفتند که رفتن به خانه برایشان سخت تر است.
مصاحبه شوندگان به او گفتند که رفتن به خانه به معنای مواجهه با یک شریک عصبانی، کارهای خانه و خلا وجودی است. در محل کار اما، مردم با آنها مهربان هستند و همه چیز فراهم است- از جمله یک تخت راحت.