دود اختلاف کارلوس و برانکو در چشم فوتبال ایران

جامعه ایرانی– شاید آن لحظه که محمد حسین میثاقی ارتباط زنده با تهران گرفته و رو به دوربین عادل، از لحظات آخر حضور یوزهای ایرانی در روسیه صحبت می‌کرد، حتی تصورش هم به ذهن خطور نمی‌کرد که اهالی فوتبال در ایران گفتگویی را به نظاره بنشینند که کی‌روش دوباره در آن اختلافات قدیمی را با پروفسور سرخ‌ها باز کرده و اینچنین بی محابا پس از کارنامه درخشان تیمش مقابل قهرمانان جهانی، بر راهبر پرسپولیس بتازد.

داستان اختلاف این مربی اما فراز و نشیب‌های زیادی را از بدو آغاز به خود دیده و شاید بتوان نامش را قصه سر درازی نامید که حقیقتا گاهی کام فوتبالدوستان ایرانی را زهر کرده و جولان حواشی را به دنیای توپ گرد ایرانیان هدیه داده بود.

کلید اختلافات اما از تابستان دو سال قبل زده شد. درست در زمانی که مرد کروات سرخ‌ها، اردوی کی‌روش برای تیم ملی را غیر ضرور و مغرضانه به جهت ضربه به تیمش تلقی کرد و موضعی خصمانه در مقابل دوربین‌ها علیه مرد چشم رنگی تیم ملی گرفت. پروفسور مدعی شده بود که اردوی تیم ملی برای حمایت از منصوریان در نفت تدارک دیده شده تا پرسپولیسی که جام را از دست رفته می‌دید، مقابل زردپوشان نفتی نتیجه را یکجا واگذار کند.

ماجرایی که البته در آن وهله زمانی، لغو اردوی تیم ملی و هجمه انتقادات سنگین کی‌روش علیه برانکو را به دنبال داشت تا آتش این اختلاف کماکان شعله ور بماند.

قطار اختلافات این دو مربی با سرعت در حرکت بود تا به ایستگاه تشدید رسید. موضوع اما تازه نبود و برانکو باز به همان مسئله اردویی اعتراض داشت که از نگاه او در برنامه ابلاغی ابتدایی سازمان لیگ و فدراسیون وجود نداشته و به ادعای آقای کروات سرخ‌ها، قصورعدم قهرمانی محتمل این تیم به کی‌روش باز می‌گشت.

امری که البته نه سکوت کارلوس که توئیت‌های آتشین این مربی را علیه برانکو از آنسوی مرزها به دنبال داشت و کی‌روش، انگیزه راهبر پرسپولیس را تکیه بر نیمکت تیم ملی و جانشینی خودش عنوان کرد.

ضرب‌آهنگ حملات گاه و بیگاه مربیان محبوب تیم ملی و پرسپولیس علیه یکدیگر کمی کند شده بود تا کارزار تدارک صعود به روسیه سر رسید.

مرد پرتغالی لازمه آمادگی نفراتش را در مرحله گروهی، حضور هفتگی و یک روزه در پایان هر هفته می‌دانست و برانکو نیز ان قلتی در برابر این درخواست نیامد تا اذهان فوتبالدوستان به آشتی قریب الوقوع این دو مربی سوق پیدا کند.

ماه نخست سال جاری اما این رشته نیز پنبه شد و با انتقاد کی‌روش از آمادگی اندک بازیکنان شاغل در لیگ و البته دفاع تمام عیار برانکو از شاگردانش، آتش اختلافات بار دیگر بالا گرفت؛ تا جایی که کی‌روش معتقد بود که با این آمادگی ملی‌پوشان نمی‌توان مقابل رونالدو قد علم کرد و برانکو نیز به طبع بر طبل مخالفت می‌کوبید.

کنایه‌های پینگ پنگ وار این دو ادامه داشت تا در اواسط اردیبهشت در جایی که تیم‌های باشگاهی در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان بودند و تیم ملی نیز اردویی کامل برقرار کرده بود، عدم حضور بازیکنان باشگاهی در اردوی تیم ملی، بر این بلبشو افزوده و نهایتا کی‌روش، عامل ناکامی احتمالی تمیش در روسیه را قلعه نویی و برانکو معرفی کرد.

خط خوردن سیدجلال حسینی نیز اپیزود بعدی این دوئل را رقم زد تا همین حالا نیز شاهد برافروخته بودن شعله اختلافات پروفسور و کارلوس باشیم.

اینکه کی‌روش و برانکو دل خوشی از یکدیگر نداشته و حتی از هم خوششان نیاید، رازمگویی نیست که بتوان در محافل خصوصی فوتبالی‌ها به دنبال شنیدن‌اش بود؛ اختلافی که اکنون تومور وار در حال رشد و تحرک است و بی تردید دود آن در وهله نخست به چشم هواداران فوتبال رفته و بعد نیز خروجی را به ارمغان خواهد آورد که نامی جز “باخت­_باخت” را نتوانیم بر آن بگذاریم.