طعم آدامس رئیس جمهور روحانی!

دهه هفتاد فوتبالیست‌ها اندک‌اندک برای نخستین‌بار در انقلاب تابوی «ستاره‌سازی» در رسانه‌ها را شکستند و عکس و پوسترشان مدام منتشر می‌شد. چند هفته‌نامه فوتبالیست‌های مشهور را به دفترشان می‌آوردند و راس ساعت مشخصی خوانندگان و هواداران تماس می‌گرفتند و سوالات‌شان از آنها می‌پرسیدند. یکی از سوالات ثابت این بود: غذای مورد علاقه‌تان؟ اگر آن روزها کسی می‌گفت یک روز «طعم آدامس رئیس‌«جمهوری‌اسلامی ایران» هم سوژه سیمای «جمهوری اسلامی ایران» می‌شود احتمالاً پوزخند می‌زدیم اما در این دنیا هرگز، نگویید هرگز، چون هیچ‌چیز بعید نیست!

بعد از پخش قسمتی از سریال گاندو که در آن مامور عالی‌رتبه امنیتی مدعی شد که جاسوس آمریکایی آنقدر به مقام بلند پایه‌ای نزدیک شده که حتی از «آدامس» او هم عکس گرفته، جواد کریمی‌قدوسی نماینده مجلس این بریده فیلم را در توئیترش گذاشت و نوشت: «آنچه را که روزی کذب خواندند و از بنده به جهت انجام وظایف نمایندگی در شفاف سازی اطلاعات شکایت کردند؛ جیسون رضاییان خود اقرار میکند آنقدر به آ. #روحانی نزدیک بودم که طعم آدامس رئیس جمهور را هم خبر داشتم. امروز پرده ها افتاده است اما تخریب ها ادامه دارد؛ تاوان حرکت در مدار حق همین است».

حسام‌الدین آشنا مشاور رئیس‌جمهور روحانی که پیش از این نیز چندبار به اشاره‌ها و طعنه‌های این سریال واکنش نشان داده بود در پاسخ به کریمی‌قدوسی نوشت:«اقرار کرده یا ادعا کرده؟ تفاوت این دو بسیار است. خودش ادعا کرده یا دوستان در سریال از قول او ادعا کرده‌اند؟ حالا واقعا طعم آن آدامس در پرونده ثبت شده است؟ کسی تا به حال از خود یا تیم سپاهی حفاظت سوال کرده که آیا رئیس جمهور اساساً از آدامس با مزه مشخصی استفاده می‌کنند یا نه؟»

این «جدال آدامسی» با واکنش‌های متفاوتی از سوی ساکنان توئیتر روبرو شده است. اما «طعم آدامس» آنقدر اهمیت داشت که چندی قبل از سوی دفتر جریان‌شناسی تاریخ معاصر مستندی با همین نام درباره موضوع دستگیری و رهاکردن جیسون رضائیان ساخته شد.

جیسون رضاییان خبرنگار ایرانی-آمریکایی است که مدیر دفتر تهران روزنامهٔ واشینگتن‌پست بود به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام دستگیر و محاکمه شد، او پس از تحمل ۱۸ ماه حبس در دی ماه ۱۳۹۴ به همراه سه آمریکایی دیگر آزاد شد.

در برخی منابع مهم‌ترین اتهامات ضدامنیتی رضاییان، نفوذ در اماکن مهم دولتی و افشای برنامه‌های «ضد تحریمی ایران» از جمله هویت واسطه‌های تجاری و ماهیت شرکت‌های همکار ایران در پروسه دور زدن تحریم‌ها و جاسوسی از برنامه هسته‌ای ایران عنوان شد.

این آزادی با مخالف‌هایی در ایران همراه شد و کسانی مدعی شدند، رضاییان جاسوس بوده و با برخی فشارها آزاد شده است. آنها حتی به نقل از رضاییان گفتند او اقرار کرده:«آنقدر به رئیس‌جمهور نزدیک شدم که طعم و مارک آدامسی را که می‌جوید، می‌دانستم». گرچه منبع مشخص این ادعا هنوز روشن نیست.

پس از پخش سریال تلویزیونی گاندو که در آن اندک‌اندک آشکار شد، منظور از مایکل هاشمیان جاسوس آمریکایی همان «جیسون رضائیان» است که پیام دهکردی نقشش را ایفا می‌کند، حساسیت‌ها روی آن افزایش یافت. از جمله این‌طور القا می‌شود که دولت حسن روحانی و به صورت ویژه وزارت‌خارجه برای آزادی این جاسوس اصرار ورزیده است. هرچند سخنگوی وزارت‌خارجه دولت حسن روحانی معتقد است که این اتفاقات منطبق با واقعیت نیست. حتی به نقل از نویسنده سریال اعلام شده که این یک داستان است و ۸۰ درصد آن بر مبنای تخیل نوشته شده است.

در حالی که کشور درگیر جنگ اقتصادی تمام‌عیار است، این جدال آدامسی به سود چه کسی است؟ متزلزل نشان دادن رئیس‌ جمهوری و وزارت امورخارجه و اصرار بر نمایش دوگانه «سازش – مقاومت» در سطح رسمی در یک سریال چه مشکلی را حل می‌کند؟ تقابل نماینده مجلس و مشاور رئیس‌جمهوری چه گرهی از خلق گرفتار را باز می‌کند؟ گاهی از این درجه سرگرم‌شدن یا اصرار به سرگرم کردن به امور فرودستی دل آدم خون می‌شود …