تاکتیک قلدری ترامپ علیه ایران نتیجه عکس می‌دهد

جامعه ایرانی– دیوید ایگناتیوس، ستون نویس و تحلیلگر ارشد روزنامه واشنگتن‌پست طی یادداشتی نوشت: به نظر می‌رسد دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا متقاعد شده که فرمول موفقیت در سیاست خارجی را یافته است: قلدری برای دشمنان، تحریم آن‌ها، افزایش فشار بر آن‌ها — و بعد ابراز علاقه‌مندی به آن‌ها و توافق با آن‌ها.

به گزارش جامعه ایرانی به نقل از پایگاه «ریل کلیر پالیتیکس»، ایگناتیوس در ادامه یادداشت خود آورده: ترامپ این رویکرد را با کره شمالی در پیش گرفت و نشست نمایشی را در ماه ژوئن در سنگاپور با کیم جونگ اون به راه انداخت و این کشور را به خلع سلاح متعهد کرد که ترغیب‌کننده است اما تاکنون محقق نشده است. او تاکتیک‌های صحبت سخت/صحبت شیرین را در مورد مکزیک و در نهایت، پس از یک دوره طولانی با کانادا اتخاذ کرد و به توافق تجاری دست یافت که پیشرفتی نسبی اما واقعی پس از نفتا محسوب می‌شود.

حال چین روی تشک کشتی با ترامپ قرار گرفته و برای پکن این یک رقابت گیج‌کننده است. یک لحظه ترامپ با تعرفه‌های سختگیرانه به چین ضربه می‌زند، لحظه بعد می‌گوید شی جین پینگ، رئیس‌جمهور چین چه دوست خوبی است و مطمئناً می‌توان با او به توافق رسید.

این تاکتیک‌های خام آن‌قدر واضح هستند که واقعاً شگفت‌آور است که ترامپ هنوز از آن‌ها استفاده می‌کند و جواب می‌گیرد. برخلاف مسابقات کشتی حرفه‌ای که مورد تحسین ترامپ است، این ماجراجویی‌های سیاست خارجی از پیش نوشته شده نیست، و فضای زیادی برای اشتباه دارد. موفقیت ترامپ نشان می‌دهد که قلدری حداقل در کوتاه‌مدت می‌تواند کارساز باشد، البته تا زمانی که طرف قلدر بسیار بزرگ‌تر و قوی‌تر از طرف مقابل باشد.

دشمن بعدی ایران است، و شاید این جالب‌ترین مبارزه تا اینجای کار باشد. ترامپ در مجمع عمومی سازمان ملل با نظرات علنی و غیرعلنی که مطرح می‌کرد، مشت‌هایی را حواله کرد. شکل ساده برنامه این است که اقتصاد ایران تا جایی تحت فشار قرار بگیرد که تهران به سمت آمریکا و بعد مذاکره درباره یک توافق بهتر و بزرگ‌تر درباره مسائل هسته‌ای و منطقه‌ای روی کند و ترامپ بتواند مدعی یک موفقیت در این زمینه شود.

ترامپ در بیست و پنجم سپتامبر کشتی دزدان دریایی و قایق عشق خود را در نیویورک به سمت ایران به راه انداخت: «در حال حاضر کارهای زیادی انجام داده‌ایم، از جمله تحریم‌ها در سطحی بسیار گسترده… ایران باید قبل از اینکه با آن‌ها دیدار کنم، باید لحن خود را تغییر دهند. آن‌ها می‌خواهند دیدار کنند. من تا زمانی که آن‌ها لحن شان را تغییر نداده‌اند، با آن‌ها دیدار نخواهم کرد. این اتفاق رخ خواهد داد. باور دارم که آن‌ها هیچ انتخابی ندارند.»

او در توییتی شروع به تحسین حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران کرد و از کلماتی استفاده کرد که حتی برای یک ایرانی خوشایند است: «مطمئنم او یک مرد بسیار دوست‌داشتنی است.»

ترامپ بیش از یک سال است که بازی با ایران را آغاز کرده است. در سپتامبر ۲۰۱۷ به من گفته شد که یک مقام آمریکایی به امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه توصیه کرده بود که ترامپ آماده دیدار با روحانی است و از فرانسه خواسته بود که برای آماده‌سازی ترتیبات این دیدار به آن‌ها کمک کند.

گفته می‌شود در نشست هفته گذشته سازمان ملل مکرون از ترامپ سؤال کرده بود که این بار درباره روحانی چه می‌گوید. منابع آگاه به من گفتند که ترامپ پاسخ داده: «من آماده مذاکره با آن‌ها هستم، اما هنوز زود است. آن‌ها باید بیشتر آسیب ببینند.» این پیام خصوصی به‌طور علنی هم اعلام شد.

بخش آسیب رساندن استراتژی ترامپ اوایل ماه آینده میلادی با اعلام تحریم‌های سخت علیه ایران آغاز می‌شود. اکثر شرکت‌های بزرگ اروپایی نشان داده‌اند که به تحریم‌های آمریکا پایبند خواهند بود و دسترسی خود به بازار آمریکا را به خطر نخواهند انداخت. این امر شامل شرکت‌های بزرگ فرانسوی مانند توتال و پژو هم می‌شود.

علاوه بر فشار اقتصادی که آمریکا به ایران وارد می‌کند، جنگ نیابتی منطقه‌ای نیز شدت گرفته است. دولت ترامپ بالاخره پس از یک سال تصمیم گرفته تیمی از نیروهای عملیات ویژه را در شمال شرق سوریه نگه دارد تا به ثبات آن بخش از سوریه و مسدود کردن پیشروی‌های ایران کمک کند. در عراق، جایی که آمریکا و ایران برای نفوذ بیشتر رقابت می‌کنند، به نظر می‌رسد دولت جدید به سمت غرب تمایل دارد.

به نظر می‌رسد ترامپ فکر می‌کند که بازی دیپلماسی قدرت را درک کرده و بی‌تردید به دستاوردهایی هم رسیده است. اما همان‌طور که مدیران مالی هشدار می‌دهند: نتایج گذشته هیچ تضمینی برای عملکرد آینده نیست. ایرانیان می‌خواهند از انزوا خارج شوند، اما تصورش سخت است که مقامات ایران تسلیم استراتژی مشت بزن/بغل کن ترامپ شوند و به وی توافق کنند.

سیاست اعمال فشار آمریکا مسلماً به اقتصاد ایران ضربه می‌زند. سؤال اما اینجا است که آیا این اتفاق منجر به مصالحه و یک توافق موفقیت‌آمیز می‌شود یا یک دولت درمانده دیگر در خاورمیانه. امیدها به اولی است، اما آماده دومی شوید.