جامعه ایرانی– کیمبرلی دوزیر، ستون نویس سی ان ان نوشت: رئیسجمهور آمریکا نمیخواهد وارد جنگ با ایران شود. او فقط میخواهد نشان دهد که میتواند توافقی به مراتب بهتر از توافق اوباما با ایران داشته باشد.
به گزارش جامعه ایرانی به نقل از دیلی بیست، زمانیکه جان بولتون، مشاور ترامپ وارد کاخ سفید شد، رئیسجمهور آمریکا با پیامی بازیگوشانه اما مستقیم به استقبال او رفت: « اجازه نمیدهم که جنگ با ایران را آغاز کنی.»
فرمانده کل نیروهای مسلح آمریکا در همان روز نخست شاخ و برگ غرایز جنگ طلبانه مشاور امنیت ملی جدید خود را چید.
یکی از مقامات ارشد کاخ سفید این گفتگو را کمی متفاوتتر روایت کرده و گفت که این رویارویی بیشتر به این موضع نزدیک بود که «میدانم که در سمت قبلیات، خواهان به راه انداختن دو جنگ بودهای. من اجازه چنین کاری را به تو نخواهم داد.»
اطرافیان بولتون این نقلقول را نه بهطور دقیق تأیید میکنند و نه تکذیب. اما چندین مقام آمریکایی تاکنون تأکید کردهاند که کاخ سفید به دنبال آغاز تقابل مسلحانه با ایران نیست بلکه به توصیه تئودور روزولت بازگشته است که «به نرمی صحبت کن و یک چماق بزرگ در دست داشته باش.» حال کاخ سفید به «بلند فریاد بزن، و امیدوار باش که هرگز درگیر نشوی» رسیده و در همین راستا هم دولت آمریکا از اهرم مالی خود برای ایجاد تغییر در ایران استفاده میکند.
مشاوران غیررسمی در دولت ترامپ شرایط را اینطور توصیف میکنند: رئیسجمهور نیاز داشت که با خروج از توافق هستهای ایران، به وعده انتخاباتی خود عمل کند- توافقی که آنقدر سخت به دست آمد که حتی طرفین نمیتوانستند در مورد «توافق» نامیدن آن به توافق برسند.
بااینحال، تیم امنیت ملی ترامپ سعی دارد بهترین بخشهای توافق ایران را از طریق همکاری با متحدان اروپایی در یک بازی پلیس خوب، پلیس بد حفظ کند تا مانع از بازگشت ایران به سمت ساخت تسلیحات هستهای شود.
این فشار اقتصادی پس از آغاز دور دوم تحریمهای تیم ترامپ علیه ایران در ماه نوامبر بدتر خواهد شد. ایده اصلی این است که سطح این فشارها آنقدر زیاد شود که اعتراضات خیابانی از داخل باعث تغییر بازی شود و درعینحال هزینه اقدامات نظامی و تحرکات در خاورمیانه افزایش بیابد.
آمریکا علناً گله میکند که سایر طرفهای توافق هستهای سعی دارند راهحلهایی را برای حفظ جریان مالی ایران ایجاد کنند اما در پشت پرده به همکاری با این کشورها ادامه میدهد.
دیپلماتهایی از این کشورها نگرانند که بازی ترامپ نتیجه عکس بدهد و به مقامات ایرانی این امکان را بدهد که خارجیها را دلیل شرایط اقتصادی داخلی معرفی کنند. آنها همچنین میترسند که ایران تهدیدهای خود در مورد بستن آبهای خلیجفارس به روی حملونقل نفتی را عملی کند.
مقامات اروپایی ایران را ترغیب به پایبندی به برجام، تحمل هر تحریمی که اعمال میشود و انتظار تا پایان دولت ترامپ میکنند. تا آن زمان ایران از نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل استفاده میکند تا نقش یک بازیگر بینالمللی منطقی که در برابر قلدریهای ترامپ ایستادگی کرده را ایفا خواهد کرد و درعینحال به دنبال ایجاد بازارهای جایگزین با روسیه، چین و حتی متحد آمریکا یعنی هند خواهد بود.
اما برخی در حلقه تیم امنیت ملی ترامپ یک ترس دیگر دارند: که مقامات ایران به این واقعیت برسند که پذیرش دیدار مستقیم با ترامپ میتواند منجر به رفع فوری تحریمها و توافقی شود که آنقدرها هم سفتوسخت نیست.
ترامپ خواهان جنگ نیست –و چندان هم اهمیتی به تحرکات ایران در سوریه یا یمن یا ایجاد هلال شیعی از لبنان تا ایران نمیدهد. ترامپ فقط میخواهد با آنچه میتواند بهعنوان یک توافق بهتر به مخاطبانش ارائه دهد، روی دست سلف خود باراک اوباما بلند شود.
شاید ترامپ یک سال پیش این توافق را نهایی کرده بود، اگر مقامات ایرانی به درخواستهای چندگانه وی برای دیدار پاسخ مثبت داده بودند، درخواستهایی که به گفته یکی از طرفهای آشنا به مسئله، آنقدر زیاد بود که طرف ایرانی «فکر کرد یک جوک است». ایرانیها و جهان هنوز با این توانایی ترامپ آشنا نبودند که وی ممکن است به سرعت نوشتن یک توییت از توهین به آشتی برسد.
نگرانی بی سروصدای مشاوران ترامپ این است که: اگر ایرانیها آنقدر باهوش باشند که همانند کیم جونگ اون به دیدار با ترامپ رضایت دهند و بعد امتیازاتی اندک را به او پیشنهاد کنند، ترامپ ممکن است آن را حتی پیش از آنکه ضربه دور تازه تحریمها منجر به تغییر رفتار ایران شود، بپذیرد.