جامعه ایرانی– مانا اسکویی* در روزنامه جهان صنعت نوشت: چند سال پیش به درستی در سال ۲۰۱۵ وقتی که آلکسیس سیپراس و دوستان چپ افراطیاش با شعارهای پوپولیستی، صدالبته با استفاده از ناکارآمدی دو حزب سنتی که پس از سرنگونی حکومت سرهنگها در دهه ۶۰ میلادی به نوبت یونان را اداره میکردند، سر کار آمدند، خیالاتی درست مانند دولت کنونی ایتالیا در سر داشتند و میخواستند طبقات فرودست، بیکاران، بازنشستگان و بیخانمانها را از زیر یوغ اتحادیه اروپا برهانند در حالی که نمیدانستند یا خود را به نادانی میزدند که در اقتصاد یونان، رشوه به عنوان یک فرهنگ به تعبیری به عنوان و ورزش ملی در این کشور شناخته میشود، نمیدانستند که اگر دست اتحادیه اروپا از سر یونان برداشته شود، برای پرداخت بدهکاریهایشان باید نصف کشور را بفروشند!
حزب چپگرای افراطی سیریزا به رهبری سیپراس با اکثریت بالا در انتخابات پارلمان یونان پیروز شد؛ رویدادی که بالقوه میتوانست زیر پای اتحادیه اروپا را خالی کند، اما در عمل و خیلی زود چپهای افراطی یا از هم جدا شدند یا آنهایی که ماندند از جمله خود سیپراس که چه بسا از ابتدا صندلی صدارت را نشانه رفته بود، دریافتند که اقتصاد یونان بدون کمک اتحادیه اروپا و نهادهای مالی بینالمللی به ویژه صندوق جهانی پول، نمیتواند سروسامان بگیرد.
اینک نوبت به افراطیهای راستگرای ایتالیا رسیده که به عمد، شعار و وعدههایی تحویل مردم به طور خاص آسیبدیدگان اجتماعی داده و میدهند که تحقق آنها، هرگز با تواناییهای اقتصاد کشورشان سازگاری ندارد و نخواهد داشت. در حالی که بدهی خارجی ایتالیا به بالای ۱۳۰ درصد تولید ناخالص ملی رسیده و در شرایطی دارندگان قرضه خارجی این کشور، درجه بیاعتمادی به اقتصاد ایتالیا را با افزایش نرخ بهره خود جبران میکنند، پوپولیستهای ایتالیا بودجه سال ۲۰۱۹ را طوری تنظیم کردهاند که افزایش دستمزد، کاهش مالیات و سن بازنشستگی را محور آن قرار دادهاند تا جایی که حجم پرداخت آن، با توجه به ضوابط اتحادیه اروپا به هیچ عنوان قابل قبول و اجرا نیست.
شیوه پوپولیستها، فریفتن مردم است. رفتار پوپولیستی فرمول یگانهای دارد؛ کاری کنید که خلاف عادت و عرف باشد بهطور مثال دیروز هنگامی که کمیسر اقتصادی اتحادیه اروپا از تریبون رسمی درمورد بودجه ایتالیا هشدار میداد و برای تغییر آن فرصت سه هفتهای قائل میشد یکی از نمایندگان حزب حاکم ایتالیا در پارلمان اروپا با لنگه کفش خود متن سخنان او را پاره میکرد!مخالفت اتحادیه اروپا با بودجه ۲۰۱۹ ایتالیا فرصتی است تا پوپولیستها به مردمی که فریفته شعارهای ناشدنی آنها شدهاند، اتحادیه را به عنوان دشمن معرفی و بر طبل ضدیت با اروپا بکوبند.
شیوه پوپولیستها فریفتن مردم است آن هم با شعار و وعدههای توخالی و بزرگنمایی حساسیتها و نقاط ضعف و مشکلات جامعه. صدالبته بدون ارائه راهحلهای عملی که رفتار دولت کنونی ایتالیا هم از این قاعده دور نیست چراکه با توجه به شرایط اقتصادی ایتالیا و اوضاع کنونی اروپا و جهان تحقق رویایی که به مردم فرودست القا کردهاند به هیچ عنوان امکانپذیر نخواهد بود، اما پوپولیستهایی که میخواهند با استفاده از مخالفت اتحادیه اروپا گناه و تقصیر را از گردن خود ساقط کنند میگویند و تاکید میکنند که هرگز قصد خروج از اتحادیه اروپا و منطقه یورو را ندارند که همین دوگانگی رفتاری، عوامفریبی را به درستی معنا میکند.
*تحلیلگر مسائل سیاسی و بینالملل