ورزش قهرمانی یا صنعت سودآور؟/ بی توجهی مسئولین ادامه دارد

به گزارش جامعه ایرانی؛ محمد آیتی: موفقیت هر کشوری در توزیع عادلانه ثروت در بخش‌های مختلف جامعه است و بدون شک اگر توازن لازم بین حوزه‌های گوناگون برقرار نشود، عواقب حاصل از آن در جامعه ظهور و بروز پیدا خواهد کرد.

یکی از بخش‌هایی که در دو دهه اخیر بودجه هنگفتی از کشور را صرف خود کرده، ورزش قهرمانی و مخصوصاً رشته ورزشی فوتبال است. قراردادهای کاذب و میلیاردی بازیکنان و کادر فنی باشگاه‌ها تا جایی پیش رفته که دست وزارت ورزش و جوانان برای برنامه‌ریزی در حوزه فرهنگی و جوانان خالی مانده است.

هرچند صرف بودجه‌های عجیب و غریب در ورزش قهرمانی تنها یک مثال از صدها واقعیت موجود کشور است اما سوال اصلی اینجاست که این روند غیرمنطقی تا کجا ادامه پیدا خواهد کرد؟

در همین خصوص، طیبه سیاوشی عضو کمیسیون فرهنگی مجلس دهم به جامعه ایرانی گفت: متاسفانه تاکنون در کمیسیون فرهنگی مجلس درباره اینکه چرا پول‌های هنگفتی در ورزش قهرمانی صرف می‌شود و اینکه چرا توازنی در توزیع بودجه در حوزه ورزش و فرهنگ نیست، بحثی نشده است و اگر هم صحبتی در این خصوص شده تنها در حد اشاراتی کوچک بوده و بطور کلی اکثر همکاران از این موضوع عبور کرده‌اند.

وی افزود: قراردادهای نجومی در ورزش قهرمانی، موضوعی است که سال‌ها پیش در دنیا اتفاق افتاده و منحصر به ایران نیست. دو دهه‌ای است که دریافت مبالغ سنگین توسط بازیکنان و مربیان ورزشی مرسوم شده و حتی می‌بینیم در شرایطی هم که بحران اقتصادی در کشور بیدا می‌کند این قراردادها با همان روال گذشته ادامه دارد.

نماینده تهران تصریح کرد: اکنون دغدغه اصلی ما، بی‌توجهی مسئولان امر به تخصیص بودجه به بخش‌های تاثیرگذار فرهنگی است. ورزش قهرمانی سال‌هاست که به یک صنعت سودآور تبدیل شده و بسیاری از سرمایه‌گذاران با ورود به این حوزه به دنبال رسیدن به اهداف اقتصادی خود هستند، بنابراین لازم است بودجه کشور به جای اینکه صرف حوزه‌ای شود که سرمایه‌گذاران زیادی علاقه به کار در آن دارند، در بخش‌های مختلف فرهنگی هزینه شود زیرا که بسیاری از ناهنجاری‌های موجود در کشور حاصل بها ندادن به موضوعات فرهنگی است.

سیاوشی در پایان گفت: در برخی مواقع، بودجه دولت برای حوزه فرهنگی کشور به گونه‌ای بوده که امکان درخشش وجود داشته اما نبود نظارت باعث شد که این اتفاق عملیاتی نشود. حقیقتاً این روزها کشور در شرایط پیچیده اقتصادی قرار گرفته و خیلی نمی‌توان مثل سابق نه تنها برای حوزه فرهنگ که برای خیلی دیگر از بخش‌ها آن‌طور که باید و شاید هزینه کرد که امیدوارم با گذر از این دوران و مدیریت منسجم‌تر مسئولان تا حدودی وضع فرهنگی کشور تغییر پیدا کند که خروجی آن برای همه مردم محسوس باشد.