برخی از آزادی بیان در کشور می‌ترسند/ فضای دانشگاه در دولت روحانی از دولت قبل بدتر شده است

متن این گفت‌وگو را در زیر بخوانید:

در سال‌های اخیر شاهدیم که ممیزی‌های بیشتری شامل کرسی‌های آزاداندیشی، سخنرانی‌ها و میزگردهای دانشگاهی شده است. این محدودیت‌ها چرا شدت بیشتری گرفته‌ است؟

واقعیت این است که فضای دانشگاه‌ها از نظر آزادی بیان نه برای دانشجویان و نه سخنرانان خوب نیست؛ ‌مثلا من همین چند روز پیش برای سخنرانی در دانشگاه قم دعوت شدم اما ورود خبرنگاران ممنوع ‌شد؛ حتی اجازه تبلیغات درست و اطلاع‌رسانی را به دانشجویان برگزار‌کننده مراسم ندادند و محدودیت‌ها و برخورد‌هایی با دانشجویان مدعو نشست صورت گرفت. به‌صورت کلی می‌توانم بگویم فضای نقد در دانشگاه‌ها فضای خوبی نیست؛ مخصوصا برای دولت روحانی که با شعار آزادی بیان روی کار آمده مناسب نیست؛ همینطور این شرایط برای وزیر علوم و تحقیقات که داعیه‌دار امور دانشجویان است شایسته نیست. شاید بتوان گفت فضای دانشگاه در دولت روحانی از دولت قبل بدتر شده است.

برای رفع این برخوردها چه باید کرد؟

هیچ نهادی اجازه ندارد و نباید این محدودیت‌ها را اعمال کند؛ البته در بخشی از ماجرا دولت می‌تواند برای رفع این تنگ‌نظری‌ها تدبیر داشته باشد.

این محدودیت‌ها از سوی چه کسانی اعمال می‌شود؟

از سوی برخی نهاد‌ها و سازمان‌های امنیتی است و باید از رشد این نگاه‌ها و برخوردها جلوگیری شود.

هدف از این اعمال محدودیت‌ها چیست؟ اشاره کردید که فضای دانشگاه‌ها در دولت روحانی بدتر از دولت قبل شده است. آیا می‌خواهند عملکرد دولت را در فضایی که قسمت قابل‌توجهی از پشتوانه اجتماعی روحانی آنجاست، زیر سؤال ببرند؟

نه، اینطور نیست. متأسفانه جمعی هستند که به‌طور کلی از آزادی بیان می‌ترسند و فکر می‌کنند اگر آزادی بیان در کشور وجود داشته باشد و برخی مسائل گفته شود کشور آسیب می‌بیند. در صورتی که اینطور نیست و اتفاقا برعکس است؛ هرچه آزادی بیشتری در جریان باشد به نفع نظام خواهد بود.

همین بحث آزادی بیان در ایده گفت‌وگوی ملی هم مطرح است. برخی معتقدند چون برخی گروه‌ها اجازه نمی‌دهند همه مباحث سیاسی را به گفت‌وگو گذاشت، این ایده پا نمی‌گیرد؟

کجا گفت‌وگو کنند در دانشگاه‌ها که اجازه گفت‌وگو داده نمی‌شود؟ این گفت‌وگو‌ها کجا انجام شود؟ در خانه‌های افراد؟ افراد در خانه‌هایشان بنشیننـد و موضوعات را مطرح کنـند؟ مگر می‌شود از ایـده گفت‌وگو حــرف زد و فضایی برای انـجـام آن نباشد، مقدمه چنین طرحی فراهم بودن بستر گفت‌وگو در کشور است.

اسباب و لوازم فراهم آوردن بستر ایجاد گفت‌وگو برعهده کیست. دولت باید میدان‌دار شود؟

نه دولت کاری نمی‌تواند بکند؛ همان‌هایی که ایده را پیشنهاد داده‌اند باید در این‌باره فکری داشته باشند.