نتانیاهو می‌تواند دولت ائتلافی اسرائیل را حفظ کند؟

جامعه ایرانی– نتانیاهو گزینه‌های اندکی برای اجتناب از یک انتخابات زودهنگام دارد اما او به انجام جادوی سیاسی شهرت دارد. آیا این بار هم خرگوشی دارد که از کلاهش بیرون بیاورد؟

به گزارش جامعه ایرانی به نقل از جروزالم پست، در حال حاضر برگزاری انتخابات در اسرائیل اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد. زنجیره اتفاقاتی که یک عملیات خرابکارانه در غزه آغاز شد، شلیک موشک‌های حماس، اعلام آتش‌بس و استعفای آویگدور لیبرمن، وزیر دفاع این رژیم را به دنبال داشت و همه این مسائل ما را مستقیم به سمت سایر شرکای ائتلاف نتانیاهو می‌برد که معتقدند دیگر راهی برای حفظ این دولت وجود ندارد.

اما بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل هنوز در تلاش برای حفظ این ائتلاف است و عصر یکشنبه دیداری با موشه کاهلون، وزیر دارایی داشته است.

نتانیاهو چه حقه‌هایی در آستین دارد؟

عموماً نتانیاهو در حال استفاده از تاکتیکی به نام « gevald» است، بیان یهودی هشدار که در متون سیاسی بدین معنی است که او در تلاش برای ترساندن مردم است.

اشاره مکرر او به اتفاقات سال ۱۹۹۲ نوعی عذاب وجدان برای جناح راست است. می‌توان به این نکته اشاره کرد که آن سال چه معنایی برای بسیاری از راستی‌های اسرائیل دارد: در سال ۱۹۹۲ حزب تحیا ائتلاف ییتژاک شامیر، نخست‌وزیر اسرائیل را ترک کرد چراکه او در کنفرانس صلح مادرید که فلسطینی‌ها نیز در آن حضور داشتند –بی‌توجه به آنکه شامیر فشار زیادی را از سوی جورج دبلیو بوش، رئیس‌جمهور وقت آمریکا متحمل شده بود و دولت آمریکا تهدید کرده بود که اگر شامیر در این کنفرانس شرکت نکند، تضمین‌های مالی لازم برای جذب مهاجران از اتحاد جماهیر شوروی را اعطا نخواهد کرد- شرکت کرده بود. دولت اسرائیل از هم پاشید، درخواست برگزاری انتخابات مطرح شد و حزب کار پیروز شد. ییتژاک رابین نخست‌وزیر شد، پیمان اسلو را امضا کرد و نه‌تنها از نظر تئوریک اسرائیل را در مسیر راه‌حل دو کشور قرار داد، بلکه آغازگر روند استفاده فلسطینی‌ها از بمب‌های انتحاری به‌عنوان یک تاکتیک شد.

سخت است که بگوییم این تاریخچه ۲۶ ساله تا چه اندازه تأثیرگذار خواهد بود، اما مشخص است که عذاب وجدان نتوانسته باعث تغییر موضع موشه کاهلون و نفتالی بنت، وزیر آموزش اسرائیل شود. کاهلون شنبه شب گفت که دیگر در حزب لیکود نیست، بنابراین این تهدیدها روی او اثری ندارد و نیازی نیست که ثابت کند که متعلق به جناح راست است. بنت از روش دیگری استفاده کرد و گفت که این دولت دیگر سیاست‌های جناح راست را اجرایی نمی‌کند و در نتیجه اقدام او آسیب زدن به یک دولت دست راستی نیست.

نتانیاهو گزینه‌های اندکی برای ترغیب کاهلون به ماندن دارد. اما متقاعد کردن کاهلون کافی نخواهد بود. نتانیاهو همچنین باید مقام دفاعی را به بنت بدهد چراکه این آخرین اتمام حجت او برای ماندن در ائتلاف بوده است.

کاهلون شنبه شب گفت که هیچ دخالتی در انتصابات سیاسی ندارد، بدین معنا که او با انتصاب بنت مخالفتی نکرده، گرچه با اشتیاق هم آن را نپذیرفته است. بنت مدعی است که در دیدار روز جمعه‌اش با نتانیاهو، نخست‌وزیر گفته که به‌عنوان نخست‌وزیر با بنت مخالفتی نخواهد داشت.

اما نتانیاهو طی روزهای اخیر در چند بیانیه گفت که مقام دفاع را برای خود حفظ خواهد کرد. این مسئله به نتانیاهو کمک می‌کند که مانع از بروز یک مهلکه در حزب خود شود، جاییکه وزیر اطلاعات و حمل‌ونقل همین چند روز پیش اعلام کردند که افراد شایسته برای این پست در لیکود وجود دارند.

به نظر می‌رسد نتانیاهو چند روزنه خروج بیشتر ندارد و حتی آن‌ها هم ممکن است به بن‌بست برسند. بااین‌حال، لیکود طی سال‌های اخیر نتانیاهو را «جادوگر» یا «ساحر» خوانده است. همان‌طور که خود کاهلون هم گفت: «بگذارید ببینیم او چه خرگوشی از کلاهش بیرون می‌آورد- گرچه فکر نمی‌کنم که در این مرحله هیچ خرگوش یا کلاهی وجود داشته باشد.»