ناامیدی مردم نتیجه انسداد است

اما می‌گوید: «چون جامعه منتظر و امیدوار چنین اقداماتی است این سخنان را براساس نیازها وخواسته‌های خودش تعبیر و توصیف کرد.»

محسن هاشمی، پسر ارشد آیت‌الله اکبر هاشمی رفسنجانی که حدود یک سال است، در صدر فهرست امید بر کرسی ریاست پنجمین دوره شورای شهر تهران تکیه زده بیشتر از آنکه به عنوان سکاندار ساختمان مردمی بهشت شناخته شود به میراث‌دار آیت‌الله شهره است و هواداران دیروز سردار سازندگی حامیان امروز اویند. با او در روزهایی که اعتراض‌های مردمی به گرانی‌های اخیر در گوشه و کنار کشور دیده می‌شود و سایه تحریم‌های احتمالی آمریکا بر سر اقتصاد کشور مردم را نگران کرده در ۲بخش به گفت‌وگو نشستیم؛ در بخش اول از دغدغه‌های او در مباحث اجرایی، سیاسی و اجتماعی کشور چون انسداد مدیریتی حاکم بر کشور، اهمیت بازسازی اعتماد عمومی به حاکمیت و مسئولان، چرایی شیوع موج ناامیدی بین مردم و بایدها و نبایدهای مسئولان اجرایی برای مقابله با این نا امیدی پرسیدیم و در بخش دوم به‌صورت ‌ویژه موضوعات شهری را بررسی کردیم.

او در موضوعات  شهری  هم  با صراحت تمام می‌گوید که برنامه‌های شهردار منتخب پایتخت را رصد کرده و اعضای شورا همگی تلاش می‌کنند تا برنامه‌ها و وعده‌های داده شده در مسیر منطقی معینی پیش برود.

محسن هاشمی از جدیت و پیگیری پارلمان شهری تهران برای حرکت سیدمحمدعلی افشانی و تیم کاری او روی ریل‌گذاری صورت گرفته، صحبت می‌کند؛ ریلی که درواقع همان برنامه‌های مدیریت شهری تهران برای زیست‌پذیرتر شدن شهر است؛ مقصد هم جایی است که مردم در اداره شهرشان مشارکت بیشتری داشته باشند. حالا اما برای ما شهروندان، شاید خیلی زود باشد که بخواهیم بر مسند قضاوت نشسته و با عینک بدبینی راجع به آنچه قرار است رخ ‌دهد، نظر دهیم. اگرچه نباید بی‌تفاوت باشیم؛ یعنی فارغ از هرگونه سختی‌های اقتصادی و جناح‌بندی‌های سیاسی لازم است در رفع مشکلات شهر و بهبود اوضاع، مشارکت کنیم.

او همچنین  یاد آوری می کند که تمام‌قد جلوی مواردی که با برنامه‌ها و وعده‌ها تضاد دارد و ممکن است به نفع شهر و شهروندان نباشد، ایستادگی خواهند کرد.

در ادامه بخش های مهم این گفت و گو را می خوانید:

•  بحث ایجاد امید اجتماعی و تبدیل آن به یأس اجتماعی در تغییر دولت‌ها کاملا مشهود است و ویژه یک دولت خاص هم نیست، اینکه بخواهیم آن را ویژه یک دولت نشان دهیم، صحیح نیست.

• عملی‌شدن وعده‌ دولت‌ها برای رفع نیاز‌های جامعه سبب می‌شود که مردم برای عملکرد رئیس‌جمهور منتخب اهدافی را مشخص کنند. وقتی این اهداف بر‌آورده نمی‌شود، ناامید می‌شوند، فکر می‌کنند مسئولان آن وعده‌هایی را که برای حل مشکلات مردم داده بودند، در فضای انتخاباتی و برای جمع‌آوری رأی داده بودند یا اینکه واقعا دولت توان برآوردن آن وعده‌ها را ندارد. همین می‌شود که معترض و ناامید می‌شو‌ند. البته در این بین نباید از نقش جمعی که می‌آیند در همین فضای ناامیدی، قول‌هایی به مردم می‌دهند که ناامیدی‌شان به دولتی که روی کار است را دوچندان ‌کنند و نسبت به‌ خود، آنها را امیدوار می‌کنند، غافل شد.

• نظام اگر بحث انتخابات را جدی بگیرد و اجازه بدهد همه تفکرها در انتخابات شرکت کنند، آسیب اجتماعی متوجهش ‌نخواهد شد

• اخیرا گفته شده در نظرسنجی‌ها، اعتماد عمومی نسبت به عملکرد رئیس‌جمهور‌ پایین آمده است، این کاهش میزان اعتماد عمومی هم از توقع مردم ناشی می‌شود، آنها انتظار دارند کسی ‌که انتخاب کرده‌اند ‌مدیر‌ اجرایی‌شان باشد، محافظه‌کاری نکند و یک جایی که لازم است، ایستادگی کند، دور نزند و این احساس به مردم منتقل شود که مردم را دور می‌زند، لذا این احساس اعتماد عمومی که نسبت به او در انتخابات شکل گرفته بود به سمت عدم‌اعتماد عمومی سوق پیدا می‌کند و خودبه‌خود ناامیدی‌ها را افزایش می‌دهد.

• وقتی مردم به کسی اعتماد می‌کنند، دوست دارند زمانی که او در مسیری که به سود مردم است به بن‌بست می‌رسد، از خودش برای حل‌کردن و از میان‌برداشتن این مانع‌تراشی‌ها و انسدادها مایه بگذارد، اما وقتی نیروی انتخابی آنها این کار را نمی‌کند، باعث می‌شود نیروی سیاسی آنها هم جزو ناامیدی‌ها قرار بگیرد و دیگر از آن عبور می‌کنند.

• (اخیرا برخی نشاط اجتماعی را در همین فضایی که تعبیر به ناامیدی می‌شود، نشانه گرفته‌اند و می‌گویند اگر شادی اجتماعی به جامعه تزریق شود، مردم دشواری‌ها را راحت‌تر تحمل می‌کنند. مثلا همایون شجریان و جمعی دیگر از خواننده‌های محبوب مردمی پیشنهاد برگزاری کنسرت‌های رایگان خیابانی داده‌اند.آیا چنین نسخه‌ای می‌تواند مؤثر باشد؟)اگر هدف اصلی همان که می‌گوید باشد، مشکلی ندارد اما اگر هدف سیاسی باشد، می‌تواند شکاف را زیادتر کند.

•  در برخی امور ضمن حفظ اقتداری که داریم، به جای طرح شعارهای احساسی با عقلانیت پیش برویم و اگر هوشیار باشیم، دنیا کنار ما مقابل ترامپ خواهد ایستاد و شعارهای احساسی ما را به جایی نمی‌رساند و باعث ایجاد مشکلات زیادی برای مردم می‌شود. نکته دیگر هم این است که اگر مسئولان بخواهند با فرافکنی مشکلات، مسئولیت ناکامی‌ها را به گردن یکدیگر انداخته و هیچ فردی خود را مقصر نداند، موفق به بهبود و اصلاح نخواهیم شد.

•  در شرایطی که مردم در ناامیدی هستند و کشور در شرایط تهدید به‌سر می‌برد، هرچقدر که مسئولان حساب‌شده‌تر سخن بگویند، بهتر است و من خواهشم از مسئولان این است که در این شرایط طوری صحبت کنند که بر مشکلات مردم نیفزایند و به سمتی بروند که  معادله‌ای که در ابتدای سخنانم به آن اشاره کردم، مجهولات کمتری داشته باشد و راحت‌تر بشود این معادله را حل کرد.