روحانی به ادبیاتی که برای ملت پیامد دارد نزدیک نشود

پجامعه ایرانی_  مهدی مطهر نیا گفت: رئیس‌جمهور در ساختاری قرارگرفته است که حد معینی از گریز و دور شدن از مرکز دایره تعیین‌شده را برای او قائل هستم، بنابراین او می‌تواند از نزدیک شدن به یک ادبیات تندروانه با کاربرد واژگانی که از منظر سیاسی تا حدود زیادی پیامدهای بالایی برای ملت دارد، اجتناب کند.

یکی از دلایل رأی مردم به دولت روحانی فاصله او با ادبیات احمدی‌نژادی بود ولی این روزها به نظر می‌رسد حسن روحانی، ادبیاتی نزدیک به احمدی‌نژاد را اختیار کرده و برای مدیریت سیاست خارجی ترجیح می‌دهد در کنار نظامیان قرار گیرد. او در سخنرانی که در جمع سفرا و دیپلمات‌های ایران انجام داده خطاب به ترامپ، گفت: «بادم شیر بازی نکن زیرا پشیمان کننده خواهد بود. آمریکا باید بداند که صلح با ایران مادر تمام صلح‌ها و جنگ با ایران، مادر تمام جنگ‌ها است.»

روحانی پیش‌ازاین چند بار تهدید به بستن تنگه هرمز کرده بود و گفته بود درصورتی‌که ایران نتواند نفت صادر کند، دیگر کشورها هم نخواهند توانست.

دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا، البته این سخنان روحانی را بی‌پاسخ نگذاشت و یک روز پس از صحبت او در جمع سفرا در حساب کاربری خود در توئیترنوشت: «هرگز و هیچ‌وقت دوباره آمریکا را تهدید نکن وگرنه با پیامدهایی مواجه خواهید شد که نظیر آن را کمتر کسی در طول تاریخ تجربه کرده است.»

مهدی مطهر نیا، کارشناس روابط بین‌الملل، در گفت‌وگو با جامعه ایرانی در رابطه با نزدیکی ادبیات روحانی به احمدی‌نژاد گفت: قیاس روحانی با احمدی‌نژاد صحیح نیست، اما اینکه هر دو رئیس‌جمهوری هستند که در یک نظام و ساختار قدرت در جایگاه ریاست جمهوری نقش ایفا می‌کنند از اهمیت برخوردار می‌شود.

وی در ادامه اضافه کرد: درصورتی‌که اگر جای روحانی کاندیداهای رقیب او در جناح‌های گوناگون بودند با همین ادبیات با توجه به جایگاه سیاسی و پیوستگی خود با احزاب و جناح‌های گوناگون با غلظتی نه‌چندان کم‌وزیاد سخن می‌گفتند، چراکه آن‌ها رئیس‌جمهور کشوری هستند که از منظر ساختار قدرت و نقش ریاست جمهوری از جایگاه و قدرت تعریف‌شده‌ای برخوردار هستند.

ادبیاتی مشابه روسای جمهور در دور دوم

این کارشناس روابط بین‌الملل یادآور شد: ادبیات فوق در بیان تمام روسای جمهور به‌ویژه بعد از ایفا نقش ریاست جمهوری در دوره دوم کم‌کم بر آن‌ها غلبه کرده است و بر اساس این معنا تا حدودی ما شاهد ایجاد چنین فضایی در ادبیات سیاسی تمام روسای جمهور تاکنون نسبت به آغاز دوره ریاست جمهوری‌شان بوده‌ایم چراکه رئیس‌جمهوری وقتی در جایگاه نقش خود می‌نشیند بعد از مدتی به یک دریافت عملیاتی از این نکته می‌رسد که به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند نقش دوم مملکت و نقش نخست در نظام بین‌الملل را ایفا کند و جهت‌گیری‌های دستگاه سیاست خارجه او بیش ازآنچه متأثر از جهت‌گیری‌های جایگاه حقوقی وی باشد متأثر از فشارهای سیاسی است که از طرق گوناگون وارد می‌شود.

مطهر نیا درباره اجتناب‌ناپذیر بودن قرار گرفتن رئیس‌جمهور در کنار نظامیان بیان کرد: این مسئله گریزناپذیر است زیرا اجتناب به معنای آنکه او نتواند درنهایت از خود مقاومتی نشان دهد به کار می‌رود ولی گریز ازآن‌جهت مورداستفاده قرار می‌گیرد که او در یک ساختاری قرارگرفته است که حد معینی از گریز و دور شدن از مرکز آن دایره را برای او قائل هستم، بنابراین او می‌تواند از نزدیک شدن به یک ادبیات تندروانه با کاربرد واژگانی که از منظر سیاسی تا حدود زیادی پیامدهای بالایی برای ملت دارد، اجتناب کند.

وی در ادامه افزود: ازاین‌جهت در وضعیت کنونی اجتناب‌ناپذیری پاسخ نمی‌دهد، اما باید گفت که درواقع ناگزیر از آن است که در درون این دایره ادبیات مورداشاره را حداقل با جهت‌گیری‌هایی بسیار معتدلانه تر از منظر کاربرد واژگان موردتوجه قرار دهد، اما درنهایت باید این محور را رعایت کرده و در چهارچوب محورهای تعیین‌شده برای رئیس‌جمهور و نقش او برای تعریف عملیاتی، اقدام کند.

این کارشناس روابط بین‌الملل دراین‌باره که ناگزیری رئیس‌جمهور نفع مردم را به دنبال خواهد داشت یا خیر، ابراز کرد: رئیس‌جمهور منتخب مستقیم مردم است، اما آن رئیس قوه مجریه‌ای است که قدرت نهادهای فرادستی و فرا حکومتی از یک‌سو و پایین‌دستی موجود را لمس می‌کند که از او به‌طور کامل تبعیت نمی‌کنند، بنابراین باوجودآنکه فرد دوم از منظر قانون اساسی است، باید پاسخگو تمام نیازهای مردمی باشد که به‌طور مستقیم به او رأی داده‌اند، ولی او  قدرت کامل در عرصه سیاست داخلی و خارجی را دارا نیست و این ضعفی است که برای ریاست جمهوری و جایگاه او در ایران وجود دارد.

مطهر نیا اظهار داشت: رئیس‌جمهور از یکسو تمام قدرت را ندارد و از سو دیگر باید پاسخگو تمامی کاستی‌ها هم باشد، بنابراین این رئیس‌جمهور روحانی یا احمدی‌نژاد باشد تفاوت چندانی نخواهد کرد.