فقط دیوانگانی رانت‌خوار می‌توانستند چنین شهری را بسازند

امروز تهران یک شهر بی‌هویت است. شهر و کلانشهر تعریف دارد. شهری که در آن هویت وجود نداشته باشد؛ ساکنان آن با شهر بیگانه هستند. هویت این است که هر منطقه‌ای در یک شهر ما را به یک فضا و فرهنگ خاص بکشاند. به طور مثال در منطقه‌ای که سینماها و تئاترها قرار دارند، آن منطقه یک هویت دارد. وقتی شهر شما را به منطقه‌ای ببرد که رستوران‌ها در آن وجود دارد بی‌شک با فرهنگ متفاوتی روبه‌رو می‌شوید. در تهران چنین هویتی را نداریم. یعنی از میدان امام حسین به سمت میدان صادقیه برویم، هیچ تفاوتی احساس نمی‌کنیم. این مهم‌ترین مشکل تهران است. تنها هویتی که در تهران می‌بینیم، منطقه بازار تهران است که بزودی مضمحل می‌شود.

شهر تهران بزرگ شد ولی بدون اینکه هویتی داشته باشد. ما مناطق مختلف شهرداری را در تهران داریم ولی هیچ تعرفه‌ای وجود ندارد که این مناطق به لحاظ فرهنگی و ساختاری چه کاری باید انجام دهند. در یک دوره‌ای شهر تهران برای اینکه به پول برسد، اجازه داد ساختمان‌ها به هر شکلی که مالک می‌خواهد ساخته شود. بنابراین در کنار یک ساختمان ۱۰ طبقه، ساختمان ۲۰ طبقه هم دیده می‌شود. شهر تهران به این شکل نبود. در دوره قدیم هر منطقه تهران یک تعریف داشت. به طور مثال در برخی مناطق، ساختمان‌ها از ۴ طبقه تجاوز نمی‌کرد. منطقه‌هایی بود که ساختمان‌ها ویلایی در آن قرار داشت. الان تهران شهری بی‌ریخت است. با این اتفاق‌هایی که در شهرسازی تهران اتفاق می‌افتد؛ آینده فاجعه است. چه کاری برای آینده تهران می‌توان کرد؟ این ساختمان‌ها را خراب کرد و از نو شهر را ساخت؟! تهران شبیه هیچ شهری در جهان نیست. حتی شبیه خود نیز نیست. تهران یک شهر بی‌هویت است و در آینده هم خواهد بود که هیچ دلیلی ندارد از این طرف به طرف دیگرش سفر کنیم. وقتی سفر نمی‌کنیم، با شهرمان بیگانه و در نهایت افسرده می‌شویم. وقتی افسرده می‌شویم کاری برای آینده شهرمان نمی‌کنیم و آینده‌ای دیگر وجود ندارد. اگر این روند ادامه پیدا کند و اگر زلزله‌ای تمام شهر را ویران نکند؛ در تهران چیزی نخواهیم داشت. شهر تنها عاملی است که می‌توان تمدن یک قوم را با آن شناخت. اگر در سال‌های آینده، بقایای تهران را از خاک بیرون بکشند، یقینا خواهند گفت؛ فقط دیوانگانی بی‌قانون و رانت‌خوار می‌توانستند چنین شهری را بسازند.

منبع: شهرنامه