سه امتیاز نوش جان یوزهای خوش شانس

بازی در بیست دقیقه اول به طور کامل در اختیار مراکشی‌ها قرار داشت و این تیم، موقعیت‌های خطرناکی را روی دروازه تیم ملی ایران خلق کرد اما هیچ یک به نتیجه نرسید تا پس از بیست دقیقه اول که با برتری مراکش همراه بود؛ بازی به تعادل کشیده شود.

به هرحال، در دقیقه نود و پنجم بازی، عزیز بوحدوس با یک ضربه سر شیرجه‌ای دروازه خودی را باز کرد تا دومین برد ایرانی‌ها در تاریخ جام جهانی به دست بیاید. این بازی دقیقا جدال دو خط دفاع مقتدر بود که در نهایت، ایران از این نبرد سخت با موفقیت بیرون آمد اما نکات جالب و کلیدی این پیروزی دلچسب، چه بودند؟

۱-دقیقه آخر بازی؛ دقیقه رکوردشکنی‌ها!

درست است که مراکشی‌ها در یک سوم زمین ایران نیز بسیار خلاق و موفق عمل می‌کردند اما عملکرد دفاعی شیر‌های اطلس، عملکردی خارق‌العاده بود و به همین دلیل است که به نظر می‌رسد مراکش می‌تواند برای پرتغال و اسپانیا دردسرساز باشد. مغربی‌ها تنها تیمی بودند که در مرحله مقدماتی جام جهانی حتی یک گل را هم دریافت نکردند.

مراکشی‌ها ۹۵ دقیقه در مقابل ایران مقاومت کردند و در نهایت، با یک گل به خودی تمام رکورد‌های موفق دفاعی خود را بر باد هوا دادند. مراکش در خط دفاعی بازیکنان بسیار خوبی را در اختیار دارد. آن‌ها در پست دفاع وسط مهدی بن‌عطیه، ستاره یوونتوس را در کنار رومن سایس، ستاره این فصل ولورهمپتون در اختیار دارند و در مدافعین کناری از اشرف حکیمی، مدافع راست رئال‌مادرید بهره می‌گیرند و استحکام خاصی در خط دفاع این تیم حس می‌شود.

بازی‌دادن به نورالدین آمرابات در پست دفاع راست، آن هم در شرایطی که آمرابات در اصل یک وینگر است و بازی دادن به اشرف حکیمی در پست دفاع چپ، در حالی که او یک مدافع راست تخصصیست؛ کار عجیب هروه رنار بود که در نهایت نیز به موفقیت نرسید تا یوز‌های ایرانی بر شیر‌های اطلس فائق آیند و رکورد‌های دفاعی مراکش به یغما برود!

۲- مسی مراکشی!

شاید معروف‌ترین و پربیننده‌ترین بازیکن مراکشی در حال حاضر، حکیم زیاش، هافبک تیم آژاکس و بهترین پاسور لیگ هلند در فصل گذشته است اما امین هریش، اگر بتواند فرم خوب باشگاهی خود را در تیم ملی تکرار کند؛ می‌تواند چشم‌ها را به خود خیره کند. هریش در مقابل ایران نمایش قابل قبولی داشت و بار ها با دریبل‌های موفق خود، خط دفاعی تیم ملی ایران را آزار داد. او ۶ دریبل از ۱۱ اقدام خود را به درستی انجام داده است، بیش از هر بازیکن مراکشی دیگری.

او در بازی مقابل ایران علاوه بر دریبلزنی، چندین بار تلاش کرد تا موقعیت‌های خوبی برای الکعبی ایجاد کند اما این بازیکن نتوانست از فرصت‌ها بهره‌ای ببرد. اگر مراکش در این جام جهانی به موفقیتی نیز برسد، می‌توان از همین حالا نقش اصلی این موفقیت را امین هریش نامگذاری کرد؛ هر چند که با باخت مقابل ایران، دیگر نمی‌توان شانس زیادی را برای مراکشی‌ها متصور بود. هریش در تیم باشگاهی خود یعنی شالکه ۰۴، با ۱۱۸ دریبل، دریبلزن ترین بازیکن این تیم مطرح آلمانی است و در زمینه خلق موقعیت، سومین بازیکن خلاق آبی‌ها! اگر او بتواند این فرم را در تیم ملی نیز ارائه دهد، به احتمال بسیار زیادی مراکش می‌تواند دوباره به رقابت‌ها بازگردد.

۳-از کمبریج یونایتد تا جام جهانی!

داستان سرمربی تیم ملی مراکش یعنی هرو رنار، داستان بسیار عجیبی است. او سوابقی همچون اخراج از کمبریج یونایتد درسال ۲۰۰۴ را در کارنامه خود می‌بیند و کار‌های مثبت و موفقی مانند تنها مربی که موفق به کسب جام ملت‌های آفریقا با دو تیم مختلف شده است نیز در کارنامه وی وجود دارد و اکنون او در جام جهانی حضور دارد.

مرد فرانسوی، تیمی بسیار متحد، تکنیکی، منسجم، منظم و قدرتمند را ساخته است. تیمی که به خوبی از ترکیب جوانی و تجربه استفاده می‌کند و در خط دفاعی، بسیار مستحکم است و فوتبالی مالکانه را ارائه می‌دهد. همه ویژگی‌های مذکور نشان می‌دهد که شیر‌های اطلس در دو بازی آینده خود در مرحله گروهی همچنان آن خوی درندگی خود را در اختیار خواهند داشت و شاید بتوانند برای پرتغال و اسپانیا نیز دردسرساز شوند.

مالکیت توپ مراکشی‌ها در دیدار مقابل ایران، ۶۷ درصد بود اما این مالکیت، تا زمانی که با گلزنی و نتیجه‌گیری همراه نشود؛ هیچ نتیجه‌ای را در بر نخواهد داشت. ایران نیز در دفاع بسیار عالی عمل کرد و در نهایت در دقایق پایانی با گل به خودی و اشتباه مراکشی‌ها توانست پیروز بازی شود.

۴-خوش‌شانسی!

کارلوس کی‌روش اکنون برای سومین بار است که به عنوان سرمربی به جام جهانی آمده است که دو مورد آن به صورت متوالی با تیم ملی ایران و دیگر مورد آن حضور در جام جهانی با تیم ملی پرتغال در سال ۲۰۱۰ است و حالا کی‌روش با توجه به کسب این نتیجه خارق‌العاده، می‌تواند امیدوار به بازگشت به بهترین رکورد خود در جام‌های جهانی، یعنی رسیدن به مرحله ۱/۱۶ نهایی با سلسائو اروپا نزدیک شود.

کی‌روش امیدوار است تا تیمش همچنان به این روند خوب خود در دفاع و حمله ادامه دهد و بتواند از گروه مرگ جام جهانی صعود کند و به مراحل بالاتر نیز برود. اگر استحکام خط دفاعی و توانایی خوب آن‌ها در ضدحملات، در بازی‌های آینده نیز ادامه یابد؛ ایرانی‌ها می‌توانند به گرفتن امتیازات بیشتر امیدوار باشند.

۵-مراکش و مشکل بر روی ضربات ایستگاهی!

نکته عجیبی که در رابطه با تیم ملی مراکش وجود دارد این است که آن‌ها با وجود داشتن بازیکنان سرزن زیاد، موفق نبودن آن‌ها در به ثمر رساندن ضربات ایستگاهی‌است. از ۱۲ گلی که مراکش در مرحله مقدماتی به ثمر رساند؛ هیچ یک از روی ضربه ایستگاهی به ثمر نرسیده است.
در سه بازی آخر جام جهانی، به وضوح ارزش قوه سرزنی و بهره بردن از آن مشخص است. در بازی افتتاحیه، دو گل از پنج گل روس‌ها با ضربه سر به ثمر رسید. در بازی اروگوئه و مصر نیز تک گل اروگوئه‌ای‌ها که توسط خمینز به ثمر رسید از روی ضربه کاشته و سرزنی این مدافع به ثبت رسید تا ارزش و اهمیت سرزنی به خوبی معلوم باشد.