جامعه ایرانی– داوود سلیمانی نماینده مجلس ششم شورای اسلامی اگر چه از رفتارهای تندروهای در مجلس و در مواجهه با دولت انتقاد دارد و تأکید دارد که کلیت مجلس برای تصویب یا رد مصوبه ای نباید مرعوب مجلس شود.
دیروز صحن علنی مجلس شورای اسلامی صحنه نمایش تندروها برای از دستور کار خارج کردن لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم (CFT) بود. دلواپسان که ثابت کرده اند هرگونه تعامل بین المللی را تاب نمی آوردند، پس از مخالفت های بی نتیجه با توافق هسته ای، این بار با درخواست ایران برای پیوستن به کنوانسیون های بین المللی مالی از جمله مقابله با تأمین مالی تروریسم (CFT) و گروه ویژه اقدام مالی (Financial Action Task Force – FATF) مخالف هستند و همچون گذشته با شکلی غیر قابل دفاع.
داوود سلیمانی، فعال سیاسی و نماینده پیشین مجلس، حداقل در مجلس ششم ازاین‌دست رفتارها را زیاد دیده است اقلیت آن مجلس هم در مقابل اکثریت اصلاح‌طلب مجلس ششم مواضع تندی ازاین‌دست کم نگرفته بود. با این اوصاف او معتقد است اگر مخالفت‌ها در حد اعلام نظر است و استقلال مجلس را تحت‌الشعاع قرار نمیدهد، نباید مهم تلقی شود. سلیمانی در گفت‌وگو با جامعه ایرانی ضمن اینکه این رفتارها را درست نمی‌داند، موافق سکوت دوماهه درباره لایحه FATF است و معتقد است پیش از گرفتن امتیازات لازم از اروپا در شرایط کنونی نباید این تعهد را پذیرفت.
به نظر می رسد که همچنان فضای مجلس در دستان تندروهاست؟ نمونه اش اتفاقات دیروز مجلس و ناتوانی فراکسیون امید در به کرسی ریاست مجلس نشاندن عارف …
بله نوع ترکیب فراکسیون‌ها به نحوی است که اصولگرایان همچنان اکثریت را دارند. طبیعی بود عارف نمی‌تواند رئیس مجلس بشود. آمار نیروهای ما در مجلس قدری نیست که بتوانند تعیین‌کننده باشد و رأی قاطع بیاورد، مگر اینکه این افراد بتوانند فراکسیونهای دیگر را با خودشان همراه کنند. هنر فراکسیون امید در مجلس هم این بوده است که در مواقع متعدد توانسته است فراکسیون آقای لاریجانی را با خود همراه کند. قاعدتاً در مورد ریاست مجلس نمی‌توانست این اتفاق بیافتد. در مورد ترکیب هیئت‌رئیسه هم به نظر من درمجموع ترکیبی حاصل‌شده است که بیشترشان از اعضای فراکسیون امید هستند. بنابراین انتخابات هیئت‌رئیسه به نظر من موفقیت نسبی فراکسیون امید را نشان میدهد. یعنی اگرچه که وزن فراکسیون امید اکثریت قاطع در مجلس را ندارد اما فراکسیون امید توانست فراکسیونهای دیگر را با خود همراه کند و آراء دبیران و منشی‌ها را بتواند کسب کند.
نظرتان درباره اتفاقات دیروز مجلس چیست؟
درباره لایحه الحاق پیوستن به کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم (CFT) و گروه ویژه اقدام مالی (FATF) باید در نظر داشته باشیم که پس از خروج آمریکا از برجام، غرب هنوز تقریباً هیچ امتیازی نداده است تا ما ترغیب به ماندن در برجام شویم. بنابراین به نظر من امتیاز ( پیوستن بهCFT و FATF) را به‌راحتی نباید در اختیار غرب بگذاریم. باید این امتیاز را به غرب بفروشیم. ضمن اینکه غرب باید در چند زمینه با ما همکاری بکند.
چه نوع همکاری از غرب می‌توانیم انتظار داشته باشیم؟
یکی از این موارد بحث سرمایه‌گذاری در ایران است. امروز خیلی از شرکت‌های آن‌ها دارند از ایران خارج می‌شوند. امروز که از همه طرف فشار روی ما هست، آن‌ها این را از ما می‌خواهند. من نمی‌گویم که این لایحه بد است. ما باید حتماً در آینده به آن بپیوندیم، اما زمان پیوستن ما به آن و نوع خواست آن‌ها به نظر من معقول نیست.
چون امنیت ملی ما در منطقه است. صهیونیست‌ها نباید لجام‌گسیخته باشند. باید مهار شوند تا امنیت منطقه برگردد. آن‌ها در مقابل مردم فلسطین هستند. حتی اگر ما به این موارد هم زیاد کاری نداشته باشیم، اما آن‌ها با این طرح می‌خواهند جبهه مقاومت را از حمایت خارج کنند. ما در مصداق تروریست با آن‌ها تفاوت داریم. آن‌ها می‌خواهند بگویند مصداق تروریست جبهه مقاومت است، اما به نظر ما کسانی که از وطنشان دفاع می‌کنند تروریست نیستند.
به نظرم این دو ماه فرصت خوبی است. برخی معتقدند با خروج آمریکا از برجام پیوستن به این لایحه مهم است، اما به نظر من اصلاً حالا موقع مناسبی نیست که به این لایحه بپیوندیم. نباید عجله کنیم. ما از هر طرف در فشاریم. نباید فکر کنیم اگر این کار را کنیم، آن‌ها فشار را از روی ما برمیدارند.
احساس شما به‌عنوان یک نماینده اسبق مجلس از دیدن رفتارهای دیروز برخی نمایندگان با پهن کردن طومار در صحن علنی برای از دستور کار خارج کردن بررسی لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم (CFT) در مجلس چه بود؟
دوران ما هم این رفتارها بود. البته ممکن است دوز آن تفاوت داشته باشد. اما آن زمان هم وقتی چیزی که مطابق میل این افراد نبود، می‌خواست تصویب بشود آن‌ها با هوچی گری برخوردهایی تبلیغاتی و پروپاگاندایی می‌کردند تا بتوانند نظر خودشان را حاکم کنند.
در قصه مطبوعات در مجلس ششم هم‌چنین لشکرکشی‌هایی انجام شد و برخوردهای خوبی نبود. به نظر من این برخوردها را نباید عمده کنیم. این رفتارها میتواند طبیعی باشد. اگر مجلس مستقل باشد، تحت تأثیر قرار نمیگیرد و میتواند کار خودش را انجام دهد. اما اگر مجلس مرعوب تندروها بشود، و لایحه‌ای را تصویب بکند یا به خواست آن‌ها تصویب نکند و از دستور خارج کند، آن امر غلطی است. امروز به نظر من این اتفاق بااینکه از سوی برخی جریانات سیاسی اعمال فشار بود، اما درمجموع تصویب این لایحه در مقطع فعلی هم به نفع ما نبود. نمیخواهم بگویم آن رفتارهای تندروانه در مجلس درست است. اما می‌خواهم بگویم ما نباید فکر کنیم تحت هر شرایطی باید وارد مسائلی بشویم بدون اینکه سهم جمهوری اسلامی و مسائل امنیت ملی و منافع ما در آن دیده نشود.
دیروز دادستان کل کشور مطرح کردند تخریب دولت در این شرایط به‌هیچ‌وجه درست نیست، چند روز پیش هم رهبر انقلاب بر حفظ وحدت تأکید کردند. به نظر شما چرا تندروها به این توصیه‌ها عمل نمیکنند؟
باید عرض کنم گروهی واقعاً از دولت روحانی ناراضی هستند و این دولت را متنافی با منافع خودشان در عرصه قدرت و ثروت می‌دانند. نباید فکر کنیم مخالفت‌های آن‌ها برای اعتلای ملی است. خیلی از این افراد که منافعشان به خطر افتاده است، کاسبان تحریم بودند. آن‌ها از اینکه کشور را به دام جنگی خانمان‌سوز بیندازند، استقبال می‌کنند. این افراد کسانی هستند که مصداق اشداء علی الکفار را رقبای خودشان می‌دانند و نه دشمن خارجی.
اگر نگوییم اصلاح‌طلبان و مجموعه اعتدالیون از خیلی از این افراد دلسوزترند، قطعاً از آن‌ها کمتر دلسوز مملکت نیستند. برخی از این افراد متوجه نیستند که زدن این مجموعه، تضعیف اقتدار کشورماست.برخی هم خودآگاه این کار را می‌کنند. آن‌ها دولت را دشمن شماره خود و بدتر از اسرائیل و آمریکا می‌دانند. این مشی جریانی دنباله‌دار و حساب‌شده است. این افراد از جاهایی خط می‌گیرند. این جریان مشکوک است. من نمی‌توانم حکم قطعی بدهم اما بر عهده نهادهای امنیتی است که ریشه این افراد را دربیاورد. باید دید چرا عده‌ای آزادانه سخنرانی می‌کنند و در حدی جلوی دولت می‌ایستند که گویی جلوی رژیم صهیونیستی ایستاده‌اند و فکر می‌کنند این مبارزه آن‌ها افتخار هم هست و به دولتی‌ها و اصلاح‌طلبان و اعتدالیون هتاکی می‌کنند. به نظرم این جریان باید ردگیری شود. اگر در حد ابراز نظر مخالفت باشد، هیچ اشکالی ندارد. چون جامعه به ناظران و منتقدان نیاز دارد تا اهل قدرت نتوانند هر کاری خواستند بکنند، اما اگر این فضا از مخالفت به عناد و دشمنی رفت و از حالت نرمال خارج شد، باید روی آن حساس شد.
افشار سلیمانی، سفیر پیشین ایران در جمهوری آذربایجان در گفت‌وگو با جامعه ایرانی:
اعضای کمیسیون اقتصادی مجلس در گفت‌وگو با جامعه ایرانی تشریح کردند: