به گزارش جامعه ایرانی؛ بحث آزادی زنان در ایران موضوع همیشه مهم برای بی بی سی فارسی است. در هر دوره‌ای این رسانه انگلیسی سعی دارد با طرح موضوع آزادی زنان، مقدمات شورشی منظم در ساختار سیاسی ایران را فراهم کند. به عنوان نمونه موضوع دختران انقلاب که سال گذشته مطرح بود. با هر رویداد کوچک و اعتراض نصفه و نیمه در ایران، بی بی سی فارسی زمان زیادی را در برنامه های خود به پخش و تحلیل آن اعتراض اختصاص می‌دهد.
بسیاری از کسانی که دشمن حجاب هستند و آن را مانعی بزرگ برای آزادی زنان می‌دانند، کارشناسان پای ثابتِ بی بی سی هستند. در موضوع خودسوزی دختر آبی، بی بی سی تریبون رسمی مسیح علینژاد برای توهین‌های او به جمهوری اسلامی ایران بود.
حضور زنان در هیئت دولت و تیم اجرایی کشور موضوع دیگر مطرح شده در این رسانه است. حالا بی بی سی فارسی ورود زنان به استادیوم‌های ورزشی را مطرح کرده است. پوشش لحظه به لحظه از اولین حضور زنان در استادیوم و تحلیل این اتفاق از برنامه‌های اصلی بی بی سی در هفته گذشته بود. ظاهراً ورود زنان به استادیوم یکی دیگر از فرصت‌های خوب برای حمله بی بی سی به نظام سیاسی ایران بوده است. از روز‌های قبل از برگزاری بازی هم درباره وضعیت استادیوم خبر‌های زیادی از این شبکه منتشر و درخواست شد که مردم پیام‌هایی را برای بی بی سی ارسال کنند.
آزادی زنان، ابزار همیشگی برای حمله به ایران / چرا استادیوم رفتن زن‌ها انقدر برای بی بی سی مهم شد؟
در حین بازی هم فعالیت‌های بی بی سی در فضای مجازی متوقف نمی‌شد! خبرنگاران این رسانه مدام از ممنوعیت چهل ساله ورود زنان به ورزشگاه می‌گفتند. در ادامه می‌توانید یکی از گزارش‌های بی بی سی فارسی در روز بازی ایران و کامبوج را بخوانید:
در این گزارش آمده است: «بنا بر تصاویر و ویدئو‌های مسابقه #ایران_کامبوج و به گفته چندین زن از تماشاگران حاضر در ورزشگاه آزادی، با اضافه شدن جایگاه A ۱۱ تعدادی از زنانی که پشت در مانده بودند، توانستند وارد ورزشگاه شوند.»
پس از پایان بازی، بی بی سی با یکی از حاضران که از قبل با او هماهنگ شده بود، گفت‌وگو کرد. این شخص به خبرنگار بی بی سی گفت: «ما امروز بعد از چهل سال توانستیم به استادیوم برویم. واقعاً هیچ کلمه‌ای نمی‌تواند احساس قشنگ ما را توصیف کند. خیلی خوب بود، اما متاسفانه جایگاه خانم‌ها از آقایان جدا بود. متاسفانه همسرم مجبور بود با فاصله از من بنشیند. در میان جمعیت خانم‌های چادری نیز دیده می‌شدند.»
در این گفت و گو مصاحبه شونده سعی داشت، بانوان چادری را هم وارد چالش کند. بی بی سی فارسی هم در گزارش های مختلف مدام به بانوان چادری حاضر در استادیوم اشاره می‌کرد. پس از بازی تحلیل‌های گوناگونی مطرح شد. اما وقتی تب بازی ایران و کامبوج خوابید، بی بی سی ابزار اصلی خود در چند سال اخیر یعنی زنان را فراموش نکرد.
تمامی اخباری که در رسانه‌های رسمی کشور درباره زنان منتشر می‌شد، مجدد در این رسانه بازنشر می‌شد؛ خبری که از اولین دوره مسابقات موتورکراس زنان در باشگاه خبرنگاران جوان، منتشر شد نیز از چشمان این رسانه انگلیسی برای استفاده ابزاری از آن و مصادره به مطلوب، مغفول نماند.
جالب اینجاست که در رویدادهای مهم اجتماعی ایران که با حضور پر رنگ بانوان اتفاق می‌افتد، بی بی سی ساکت است. مثلاً بانوان فراوانی در راهپیمایی بزرگ اربعین حسینی حضور دارند، اما بی بی سی هیچ خبری از آنها منتشر نمی‌کند و با هیچ یک از بانوان حاضر در پیاده روی و حس و حالشان صحبت نمی‌کند. مشخص نیست چرا بی بی سی این موضوع را تحلیل نمی‌کند که چگونه وجود زن‌ها در رویدادهای مهم مانند پیاده روی اربعین اتفاق می‌افتد. چه می‌شود که موضوع آزادی زنان از نگاه بی بی سی در خصوص پیاده روی اربعین سانسور می‌شود؟ از این واضح‌تر نمی‌شود از زنان برای رسیدن به اهداف انگلیسی استفاده کرد.
در خصوص فعالیت‌های بی بی سی فارسی در زمینه زنان و آزادی آنها با داود نعمتی انارکی فعال رسانه‌ای و استاد دانشگاه گفت‌وگو کردیم.
وی گفت: «هر رسانه برای خود چارچوب و خط مشی دارد. این چارچوب بر مبنای یک ایدئولوژی شکل گرفته که تولید محتوا بر اساس آن شکل می‌گیرد. رویکرد این چنینی بی بی سی به زنان بر اساس همان سیاست‌ها شکل گرفته است. نکته دیگر اهمیت جنس زن است؛ زنان نیمی از جامعه را تشکیل می‌دهند و می‌توانند در حوزه‌های گوناگون تاثیرگذار باشند. نهاد خانواده بر مبنای زن تشکیل می‌شود و تداوم پیدا می‌کند.»
این کارشناس رسانه ادامه داد: «رسانه‌هایی مانند بی بی سی سعی می‌کنند با ورود به موضوع زنان و آزادی آنها و بررسی دقیق آنها متناسب با سیاست هایشان، بخش عمده‌ای از جامعه را به خود مجذوب کنند. نکته سوم درباره توجه رسانه‌ها به زنان این است که بی بی سی سعی می‌کند با پرداختن به چنین موضوعاتی نوعی چند قطبی در جامعه ایجاد کند. مثلاً زنان محجبه را مقابل زنانی که به حجاب اعتقاد ندارند، قرار دهد. در برخی موارد حتی زنان مقابل مردان قرار می‌گیرند. از طرفی آزادی زنان و نقش زن در جامعه موضوعی جهانی است. ممکن است برخی آزادی‌ها در دنیا به رسمیت شناخته شود، اما به دلیل برخی موازین سنتی و دینی در ایران مورد اقبال واقع نشود.»
نعمتی ادامه داد: «هر چه در جامعه هدف رسانه‌ها، تناقضات و چندگانگی وجود داشته باشد، خوراک رسانه‌های معاند فراهم‌تر است. کشور‌هایی مانند ایران که هر لحظه در مقابل رسانه‌های معاند قرار دارند، باید یک نگاه عمیق و همراه با تحقیق نسبت به موضوعاتی چون زنان داشته باشند و به این ترتیب مقابله درست با فعالیت رسانه‌های این چنینی انجام دهند.»
به نظر می رسد زنان در ایران باید بیش از همه مراقب نگرش رسانه‌های این چنینی باشند؛ رسانه‌هایی که از هر شخص و رویدادی برای هدف خود استفاده می‌کند.
افشار سلیمانی، سفیر پیشین ایران در جمهوری آذربایجان در گفت‌وگو با جامعه ایرانی:
اعضای کمیسیون اقتصادی مجلس در گفت‌وگو با جامعه ایرانی تشریح کردند: