نیلوفر گلپور، یکی از مهمترین وظایف والدین در جریان آمادهسازی دانشآموزان برای سال تحصیلی را تنظیم ساعت خواب کودکان دانست و اظهار کرد: دانشآموزان باید به موقع بخوابند، زیرا خواب ناکافی یادگیری در کلاس درس را تحتالشعاع قرار میدهد.
وی با بیان اینکه دانشآموزان دبستانی به ۹ الی ۱۱ ساعت خواب نیاز دارند، تصریح کرد: والدین دو هفته مانده به بازگشایی مدرسهها باید برای تنظیم ساعت خواب کودکان برنامهریزی داشته باشند تا علاوه بر ایجاد آرامش ذهنی در کودکان، تمرکز و قدرت یادگیری آنان را افزایش و حالت نق و لج را کاهش دهد.
این روانشناس بالینی، خواب کافی را موجب تثبیت حافظه و درک بهتر مطالب درسی در دانشآموزان دانست و گفت: خواب بعد از ظهر طولانی به دانشآموزان توصیه نمیشود، اما حداکثر یک ساعت خواب بعد از مدرسه میتواند بر روی رفتار کودکان اثر مطلوبی بگذارد.
مشاور امور کودک و والدین، اضطراب جدایی از والدین را یکی از مشکلات کودکان کلاساولی دانست و عنوان کرد: خانوادهها باید جز به جز مدرسه و محیط آن را برای کلاساولیها شرح دهند و از خوبیهای مدرسه در افزایش دانش و آگاهی و رسیدن کودکان به آرزوهای شغلی آینده بگویند لذا توصیه میشود کلاساولیها قبل از آغاز سال تحصیلی توسط والدین به مدرسه بروند تا نسبت به محیط جدید آشنایی پیدا کنند.
وی با بیان اینکه اضطراب کلاساولیها معمولا یک روز تا یک هفته طول میکشد، ادامه داد: اگر نشانههای اضطراب به صورت درد شکم و تهوع بروز پیدا کرد، والدین حتما از یک مشاور کمک بگیرند، زیرا این اضطراب ممکن است ادامه یابد. آسیبهایی که اضطراب به کودکان وارد میکند در دوران بزرگسالی خودش را نشان میدهد.
گلپور، از والدین خواست به کلاساولیهایشان اطمینانخاطر دهند و با اضطرابشان مدارا کنند و گفت: دانشآموزان باید فضای ثابت و معینی برای درس خواندن و انجام تکالیف مدرسه داشته باشند لذا والدین قبل از شروع مدرسهها این فضا را فراهم کنند.
وی با بیان اینکه مدرسه قوانین و مقررات خاص خودش را دارد، اضافه کرد: والدین باید با دانشآموزان کلاساولی درباره قوانین و مقررات مدرسه از جمله زمانشناسی و زنگ تفریح و اجازه گفتن از معلم و راه نرفتن در کلاس و پوشیدن فرم و نوبتی حرف زدن و… صحبت کنند. در واقع کودکان باید قبل از رفتن به مدرسه این قوانین و مقررات را بشناسند. والدین نیز نسبت به یادآوری این قوانین و مقررات اهتمام داشته باشند تا برای کودکان نهادینه شود.
این روانشناس بالینی، کلاساولیها را نیازمند شنیدن و صحبت کردن درباره مدرسه دانست و یادآور شد: جدا شدن از والدین برای کودکان دشوار است لذا والدین کودکانی که اضطراب جدایی دارند سعی کنند در روزهای اول صبر و حوصله بیشتری به خرج دهند و کم کم شرایط جدا شدن را ایجاد کنند. البته اضطراب جدایی میتواند تبدیل به یک مشکل اساسی شود و فقط مربوط به مدرسه نباشد که نیازمند بررسی است.
مشاور امور کودک و والدین، با بیان اینکه کودکان از سه سالگی باید جدایی از والدین را با حضور در مهد کودک تجربه کنند، ادامه داد: کودکان قبل از کلاس اول باید حداقل روزی پنج ساعت جدایی از مادر و حضور در محیط اجتماعی را تجربه کنند تا درک فضا و نظم مدرسه برایشان ملموس شود.
گلپور با تاکید بر لزوم فراگیری مهارتهای فردی و اجتماعی همچون همکاری، گوش دادن، حرف زدن، تمرکز، دستورزی(مداد در دست گرفتن) توسط کودکان، عنوان کرد: والدین یک روز مانده به آغاز مدرسهها جشن کوچکی برای رفتن فرزندشان به مدرسه بگیرند و به کودک کلاساولی خود نشان دهند که اتفاق خوبی در انتظارش است.
وی همچنین از والدین خواست در خرید لوازمالتحریر برای دانشآموزان اعتدال را رعایت کنند و گفت: با توجه به وجود لوازمالتحریر زیبا، لوکس و گرانقیمت در فروشگاهها نمیتوانیم از کودکان انتظار داشته باشیم تقاضای خرید آنها را نداشته باشند لذا والدین کودکان را به سمت فروشگاههای متوسطتر ببرند.
این روانشناس بالینی، با بیان اینکه کودکان دنبال چیزهای بهتر و زیباتر هستند و شرایط مالی و اقتصادی را درک نمیکنند، متذکر شد: باید کودکان را در سنین دبستان از مصرفگرا بودن دور کنیم و از ایجاد فاصله بین لوازمالتحریر آنان و سایر همکلاسیهایشان بپرهیزیم.
مشاور امور کودک و والدین، نقش آموزش و پرورش و مدارس را در ایجاد یک هماهنگی در پوشش و خوراک و لوازمالتحریر دانشآموزان مهم دانست و اظهار کرد: مدارس میتوانند استفاده دانشآموزان از لوازمالتحریر گرانقیمت و لوکس را ممنوع کنند و بر استفاده از لوازمالتحریر یکدست تاکید داشته باشند. والدین نیز کودکان را در تیررس انتخاب لوازمالتحریر گران و لوکس قرار ندهند.
وی آموزش توالت رفتن، مراقبت از کیف و لوازمالتحریر، تغذیه سالم و مناسب و… را از دیگر مهارتهای مورد نیاز کلاساولیها دانست که باید مورد توجه والدین قرار بگیرد و تصریح کرد: والدین مهارتهای ارتباطی کودکان را تقویت کنند و دوستیابی را به آنان یاد دهند. همچنین جانبداری بیش از اندازه والدین از فرزندان در محیط مدرسه و در مقابل معلمان و سایر دانشآموزان میتواند مشکلزا باشد و آثار تربیتی خوبی ندارد.