مبارزه با پدیده کودکان کار وظیفه کدام وزارت خانه است؟

به گزارش جامعه ایرانی؛ محمد آیتی: کودکان کار ، پدیده‌ای است نه چندان تازه که با روندی صعودی رو به گسترش است.تقریبا همه ما در طول روز حداقل یکبار با این کودکان سرو کار داریم، یا می‌خواهند از آن‌ها فال بخریم، یا سعی دارند تا شیشه ماشین مان را تمیز کنند و … این کودکان که اغلب کم سن و سال هم هستند از صبح تا پاسی از شب را در خیابان ها مشغول کار هستند. کارهایی که به هیچ عنوان با روحیه و روان و سن آن‌ها همخوانی ندارد.

برخی از شهروندان فکر می‌کنند تمامی این کودکان از سوی باندها ساماندهی شده اند و برخی دیگر معتقدند این کودکان از سر نیاز و شرایط خانوادگی و محیطی مجبور به کار در خیابان ها و کسب درآمد هستند و باید به هر نحوی که می‌شود به آن‌ها کمک کرد. اما مسئله در این است که همه این کودکان نه نیازمند و نه ساماندهی شده هستند. برخی از این کودکان به صورت جدی با مسائلی همچون فقر شدید و اعتیاد خانواده دست و پنجه نرم می‌کنند و مجبور به کسب درآمد هستند و بخشی از آن ها نیز از سوی برخی باندها ساماندهی شده و در خیابان ها مشغول به کار و سوددهی برای افراد دیگر هستند. دستگیری آن‌ها نیز بارها و بارها به شیوه های مختلف رخ داده است اما کار به جایی نبرده است و پس از مدتی بار دیگر به خیابان ها برگشتند.

حال سوال اینجاست که چه کسی مسئول جمع‎آوری و مبارزه با باند‌های سوءاستفاده‎گر از کودکان است و تا چه زمانی این ناهنجاری ادامه خواهد داشت؟

در همین رابطه، علی ساری عضو کمیسیون اجتماعی مجلس به جامعه ایرانی گفت: به نظر من، بیشترین مسئولیت متوجه دو وزراتخانه کار و کشور است. این دو وزارتخانه باید ورود دقیقی به این عرصه داشته باشند. مقام معظم رهبری اخیراً وظیفه‎ای در خصوص شناسایی و رفع آسیب‎های اجتماعی را به وزیر کشور محول کردند و ایشان را دبیر آسیب‎های اجتماعی قرار دادند. از آنجایی که نیروی انظامی زیر نظر وزارت کشور فعالیت می‌کند، رسیدگی به معضلات اجتماعی در زمره وظایف این وزارتخانه قرار می‎گیرد، هرچند که از منظر کارشناسی‌شده حل این بحران بیشتر در حوزه وزارت کار است.

نماینده مردم اهواز در مجلس دهم، سازمان بهزیستی، سازمان تامین اجتماعی، جمعیت هلال احمر و برخی NGO‌ها را از دیگر سازمان‎های موظف در این حوزه دانست و افزود: همه این نهاد‌ها در این مورد نمایندگانی دارند و همگی برای ریشه‎کن کردن این معضل اجتماعی در تلاشند، اما متاسفانه این پدیده به قدری گسترش یافته است که مانند اعتیاد، زوال و نابودی کامل آن ممکن نیست.

وی تصریح کرد: تا زمانی که بیکاری فراگیر باشد باید انتظار مواجه با این دست بحران‎های اجتماعی را داشت. استفاده ابزاری از کودکان برای کار و پول‌آوری یک روند غیرقانونی و غیرقابل توجیه است که توسط لایه‌های پنهان و باند‌های سوءاستفاده‎گر صورت می‌گیرد، اما با وضعیت نامناست اقتصادی این‌گونه اتفاقات اجتناب‌ناپذیر است. همچنین باید در نظر داشته باشیم که جمع‎آوری کودکان کار توسط نیروی انتظامی کاری دشوار نیست، اما هزینه نگهداری این افراد، تربیت و تامین آنهاست که کارِ مقابله با این پدیده را سخت کرده است.

ساری ادامه داد: تا به حال فعالیت‎های زیادی در کمیته آسیب‎های اجتماعی وزارت کشور صورت گرفته، اما باید بگویم که ثمره آن، مطلوب نبوده است. تا زمانی که زیر ساخت‎های لازم برای دگرگونی اجتماعی فراهم نشود و مسائلی مانند عدم اشتغال به قوت خود بماند، انتظار بیشتری هم نمی‎توان داشت. حل بسیاری از معضلات به موضوعات دیگر گره خورده و باید توجه داشت که حل یک بحران، آن هم مثل پدیده کودکان کار، انرژی مضاعف و دغدغه هر روزه‌ای را می‌طلبد.

این عضو فراکسیون امید مجلس درباره اینکه چه تعداد از کودکان کار نان‎آوران خانه هستند و چه تعداد مورد سوءاستفاده باند‌های مربوطه قرار می‎گیرند؟ گفت: آمار دقیقی از این موضوع ندارم، ولی متاسفانه اکثر این کودکان با اجبار و نظارت باند‌های مافیایی کار می‎کنند و تنها تعداد کمی از آن‎ها تامین‎کننده خانواده خود هستند. موضوع حائز اهمیت این است که باید با تمام قوا در مقابل باند‌های مافیایی که کودکان کار را سازماندهی می‌کنند، ایستاد. با اطلاعاتی که در دست است این باند‌ها تنها جای خواب و تا حد مختصری خوراک و پول توی جیبی این بچه‌ها را تامین می‌کنند و سود حاصل از زحمت‌کشید این کودکان را برای خود برمی‌دارند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: پدیده کودکان کار نه تنها زیبایی شهر را گرفته بلکه سوءاستفاده از این بچه‌ها احساسات مردم را نشانه رفته و حتماً به خاطر اینکه روحیه مردم تضعیف نشود و شهر جلوه‌ای زیبا داشته باشد باید کاری هدفمند را در زمانی مشخص انجام داد.