ارتباط با ما در

آیا واقعا روی مریخ حیات وجود دارد؟

اولین بار که چشم‎ها به جمال مریخ روشن شد، همه تصورات و تخیلات قبلی‌مان فرو ریخت. «مارینر ۴» فضاپیمای آمریکایی بود که در سال ۱۹۶۵ از کنار مریخ گذشت.

منتشر شده

مارینر به همه نشان داد که در این سیاره نه خبری از کانال‎های آب است و نه موجود سبز رنگی وجود دارد. مریخ پوشیده از دهانه‎های برخوردی و دشت‌های مریخی بود. دهانه ‏های برخوردی ظاهر مریخ را شبیه ماه زمین می‎کرد. ماجرا تازه شروع شده بود، چهره‎ای که مریخ اواخر دهه ۶۰ میلادی به ما نشان داد تا به امروز بارها تغییر کرده و واضح‎تر شده است. طی چند دهه‌ اخیر، ۱۳ فضاپیما در مدار مریخ قرار گرفته و ۹ کاوشگر هم توانسته‌اند روی سیاره فرود بیایند. این کاوشگرها هزاران عکس از مریخ گرفته‌اند و سنگ، خاک و جو رقیق مریخ را بررسی کرده اند اما از بین ده‌ها فضاپیمایی که به مریخ فرستاده شدند، از هر سه ماموریت یک ماموریت به موفقیت رسیده است.

در ماموریت‎های گذر نزدیک، یک فضاپیما در مدار مریخ قرار می‎گیرد و مدت زیادی از سیاره سرخ عکس ثبت می‏‎کند ولی در ماموریت‎های مریخ نوردها، روباتی برای فرودآمدن و آزمایش روی مریخ ساخته شده است و قابلیت کنترل از روی زمین را هم دارد. ناسا در سال ۱۹۷۵، دو جفت مدارگرد و مریخ‌نورد را به مریخ فرستاد. ماموریت‌های «وایکینگ۱ و ۲»، هر دو با موفقیت در سال ۱۹۷۶انجام شد. ارمغان وایکینگ‎ها برای زمینی‎ها عکس‎های جالب و نسبتا واضح از مریخ بود البته همچنان خبری از موجودات سبز رنگ و کانال‎های آب نبود. اما در یکی از این تصاویر چیزی شبیه چهره یک انسان دیده می‎شد که توجه همه را به خود جلب کرده بود. مردم فکر می‎کردند صورت یک انسان را در مریخ دیده اند که این می‎تواند نشان دهنده وجود حیات در سیاره سرخ باشد. تصویربرداری‎های بعدی از این نقطه نشان داده این قسمت چیزی جز یک تپه سنگی نیست. سال ۲۰۰۰ به بعد دوران با شکوه مریخ نوردهاست، مریخ نوردهایی که هر کدام افسانه‎های غیر واقعی و اغراق‎آمیز قدیم را از ذهن ما پاک و داستان‏های جدید و البته واقعی برای‏مان روایت کردند.

«اسپریت» و «آپورچونیتی» که در زبان ما به روح و فرصت معروف شدند، سال ۲۰۰۴ به مریخ رفتند. ناسا این دو مریخ نورد را برای یک برنامه سه ماهه و با هدف بررسی وجود آب به مریخ فرستاده بود اما این دو بیش از انتظار ما در مریخ ماندند و کار کردند. اسپریت در سال ۲۰۱۰ در یک توفان شن گیر کرد و از کار افتاد. آپورچونیتی هم بعد از ۱۵ سال اکتشاف مریخ، از چند ماه گذشته ارتباط خود با مرکز کنترل ناسا را از دست داده و هنوز سرنوشت اش مشخص نیست. ناسا سال ۲۰۰۸ با مریخ نوردی جدید وارد سیاره سرخ شد و بالاخره بعد از مدت ها تلاش وجود آب یخ در زیر لایه های سطحی مریخ را کشف کرد اما کنجکاوی بشر تمامی نداشت، آب می‎توانست سر آغاز کشف چیزهای هیجان انگیز بیشتر باشد پس نباید داستان این‌جا تمام می‏شد. سال ۲۰۱۲ مریخ نورد «کنجکاوی» به فضا پرتاب شد. کنجکاوی قرار بود خاک مریخ را آزمایش کند. این مریخ نورد در طول این سال‎ها اطلاعات زیادی درباره سطح سیاره و عناصر موجود در آن به دست آورد. تصاویر مدارگرد شناسایی مریخ (MRO) در سال ۲۰۱۱رگه هایی تیره روی مریخ را نشان داده بود که گویی محل عبور آب در گذشته های دور بوده است. این محل ها مورد بررسی مریخ نورد کنجکاوی قرار گرفت. در سال ۲۰۱۵ طی یک گزارش تایید شد، مدارگرد MRO نمک هیدراته را در این رگه‌‌ها تشخیص داده است. کشف نمک هیدراته به دلیل این‌که احتمال وجود نوعی حیات ‌روی این سیاره‌ به ظاهر خشک را افزایش می‎داد، هیجان زیادی بین دانشمندان ایجاد کرد. خاک سرخ مریخ هنوز ناگفته‏های زیادی برای ما دارد و باید منتظر خبرهای حیرت‎آور جدید باشیم.

جهت ثبت دیدگاه کلیک کنید

دیدگاه ثبت کنید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

ادامه مطالعه

 

از دست ندهید

Copyright © 2018 JamehIrani. تمامی حقوق این پایگاه مطابق قانون متعلق به جامعه ایرانی است. استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.