پایان فستیوال آزادی در روسیه پس از جام‌جهانی ۲۰۱۸

جامعه ایرانی– تنها مسئله‌ای که از عملکرد تیم ملی روسیه در زمین فوتبال غیرمحتمل‌تر به نظر می‌رسد، فضای پرانرژی است که جام جهانی ۲۰۱۸ را احاطه کرده است.

به گزارش جامعه ایرانی به نقل از اکونومیست، علیرغم تنش‌های سیاسی که وجود دارد هواداران فوتبال از سراسر جهان به سمت روسیه سرازیر شدند. در داخل هم سرویس‌های امنیتی روسیه چشم به روی تخلفات جزئی بسته‌اند و اجازه می‌دهند مراکز شهر میزبان جشن و پایکوبی بدون وقفه مردم باشد.

زمانی که تیم ملی روسیه اول جولای اسپانیا را شکست داد، خودروها خیابان‌های مسکو را مسدود کردند و یک جشن خیابانی بی‌نظیر به راه انداختند.

چنین مجوزها و آزادی‌هایی برای یک دوره مسابقات، فراتر از انتظار بسیاری بود. راهپیمایی‌هایی که نیازی ندارند یک ماه قبل مجوزشان دریافت شده باشد، جشن‌های خیابانی که منجر به بازداشت و دستگیری نمی‌شود، صمیمیت ظاهری با مأموران پلیس باعث شده جام جهانی یک فستیوال آزادی در روسیه به راه اندازد.

بازدیدکنندگان خارجی با میزبانی گرم هواداران روسیه روبرو شده‌اند و روس‌ها در عوض دریافته‌اند که جهان بیرون از کشورشان آن‌قدرها که تلویزیون ملی سعی کرده به آن‌ها بقبولاند، خصمانه نیست.

روزهای پایانی فستیوال آزادی

تقریباً با اطمینان کامل می‌توان گفت که این فستیوال آزادی با بازگشت به قوانین قبلی پایان خواهد یافت. اما این واقعیت که مقامات روسی می‌توانند از میزان سختگیری‌ها بکاهند یا بر آن بیفزایند، مسئله جدیدی نیست. آنچه بیش از پیش قابل توجه است این است که مردم عادی روسیه صعود افسانه‌ای تیم ملی کشورشان در زمین چمن را به تعطیلات ملی تبدیل کرده‌اند که مردم مختلف با سیاست‌های گوناگون را گردهم آورده است.

حتی آلکسی ناوالنی، سیاستمدار منتقد پوتین هم نتوانست بی‌تفاوت باشد و پس از پیروزی روسیه مقابل اسپانیا، در توییتر خود نوشت «چقدر حیرت‌انگیز است». ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه که میزان محبوبیتش روندی نزولی داشت احتمالاً به دلیل ترس از شکست، خود را از این مسائل دور نگه داشت. مسلماً کرملین می‌خواست که پیروزی را به نام خود بزند، اما این مالی نبود که دولت بتواند به راحتی تصاحب کند.

برخی نگرانند که کرملین از ورزش بهره‌برداری سیاسی کند، همان‌طور که در سال ۲۰۱۴ از المپیک سوچی کرد (پس از آنکه با تقلب توانست به صدر مدال‌آوران برسد، به سمت الحاق کریمه رفت). اما این بار و به‌خصوص پس از تقابل‌های دائمی سال‌های اخیر، به نظر متفاوت است. نگاهی به هواداران آمریکایی و روسی بیندازید که در متروی مسکو یکدیگر را در آغوش می‌گیرند و برای هم تکرار می‌کنند، «تغییرات اتفاق خواهد افتاد». شعارهای «روسیه، روسیه» که در جریان الحاق کریمه با ملی‌گرایی خشونت‌بار روس‌ها مترادف شده بود، حال به نماد یک ملی‌گرایی خوش‌بینانه تبدیل شده است. مطمئناً این موج شادی منجر به تحول سیاست‌های روسیه نخواهد شد، و به سیاست تهاجمی پوتین پایان نخواهد داد، زندانیان سیاسی را هم آزاد نخواهد کرد. اما میزبانی یک کارناوال جهانی باعث می‌شود کار کرملین برای بازگرداندن دوباره روسیه به قطعه محاصره شده‌اش سخت‌تر شود.