رفع حصر و فرصت‌های از دست رفته!

احمد زیدآبادی روزنامه‌نگار و فعال سیاسی تحلیل خود در ارتباط با رفع حصر احتمالی در روزهای آتی ارائه کرد.

زیدآبادی در کانال تلگرامی خود نوشت:

حسین کروبی از تصویب رفع حصر سران “جنبش سبز” در شورای عالی امنیت ملی خبر داده است.

اگر این خبر تکذیب نشود؛ قاعدتاً نشانۀ مثبتی از ایجاد فضای سیاسی تازه‌ای در کشور است، اما دریغ که این کار دیرهنگام صورت می‌گیرد و نتایج حاصل از آن محدود خواهد بود.

اگر رفع حصر سال پیش در همین ایام صورت می‌گرفت؛ صرف انتشار خبر آن، موجی از نشاط سیاسی و امید به تغییر و پیشرفت در اقشار مختلف اجتماعی ایجاد می‌کرد و جامعه را از فرو غلتیدن به یأس و سرخوردگی نجات می‌داد؛ اما یک سال تأخیر، متأسفانه اثر خود را گذاشته و بسیاری چیزها را دستخوش دگرگونی کرده است.

از نگاه من، افکار عمومی در مجموع، پدیده ای لغزنده و ناپایدار است. در زمان‌های مناسب از طریق تصمیم‌های مناسب، می‌توان آن را شکل و جهت داد و به مسیر دلخواه هدایت کرد؛ اما اگر آن زمان مناسب از دست برود و تصمیم مناسب گرفته نشود؛ مهار افکار عمومی از دست تصمیم‌گیران سیاسی رها می‌شود و به مسیری متفاوت می‌رود. تجربۀ تاریخی نشان می‌دهد که افکار عمومی هنگامی که به مسیر معکوس افتد؛ چنان عجول و پرشتاب به پیش می‌تازد که گویی سیلی است که سال‌ها در پشت سدی اسیر بوده است.

هنرِ سیاست ،تصمیم گیری درست در زمان درست است و اگر هر کدام از این دو رعایت نشود؛ به معنی از دست دادن فرصت است.

از همین روست که امام علی فرصت‌ها را چون ابر بهار، زودگذر می داند و برای دریافتن آنها هشدار و انذار می دهد.

در کشور ما اما گویی از دست دادن فرصت‌ها خود به هنر تبدیل شده است! روند وقایع گذشته نشان می‌دهد که همۀ آنچه که قرار نیست انجام شود؛ در نهایت روزی انجام می شود؛ اما بسیار دیرهنگام!

مردمان طالب میوه‌های رسیده‌اند. اگر در هنگام رسیدن میوه‌ها، مردم از چیدن آنها منع شوند؛ کار از کار می‌گذرد.

در مورد رفع حصر البته شاید هنوز به کلی کار از کار نگذشته باشد؛ بستگی به این دارد که به چه منظوری صورت می‌گیرد: اقدامی مصلحت جویانه از سر ناچاری؟ یا تصمیمی برای ترمیم پاره‌ای جراحات اجتماعی و ایجاد فضایی متفاوت در کشور؟