به گزارش جامعه ایرانی؛ لیلا حاتمی، مردی بدون سایه؛ درباره فیلم: «مردی بدون سایه» چه در جشنواره فجر و چه اکنون که به صورت عمومی اکران شده است، نتوانسته نظر مخاطبان را جلب کند. این فیلم با سوالات بیجواب، اتفاقات بیمقدمه و ناگهانی و قصهای که به خوبی پرداخت نشده، حسابی مخاطبان را غافلگیر کرده است.
انتخاب بازیگر: لیلا حاتمی پس از فیلم «ما همه با هم هستیم»، دومین انتخاب بد خود را در سال ۹۷ با فیلم «مردی بدون سایه» رقم زد و همکاری تازه او با علیرضا رئیسیان پس از «دوران عاشقی»، جز شکست، نتیجهای برای لیلا حاتمی نداشته است.
بازی بازیگر: احتمالا حضور لیلا حاتمی در فیلم، تماشاگران را به دیدن فیلم ترغیب میکند، اما بازی لیلا حاتمی در قالب شخصیت «سایه»، هیچ چیز جدیدی برای مخاطب ندارد و هرگز او را راضی نمیکند.
جواد عزتی
پیلوت
درباره فیلم: «پیلوت» اثر ابراهیم ابراهیمیان، با داستان یک خطی و کوتاهی که دارد، میتوانست یک فیلم کوتاه خوب باشد، اما تبدیل به یک فیلم بلند، کم اتفاق و با روند بسیار کند شده است. دور باطل اتفاقات تکراری در لوکیشنی مانند یک بیمارستان در فیلم، نتوانسته است نظر مثبت مخاطبان را جلب کند.
انتخاب بازیگر: بدون در نظر گرفتن آثار کمدی، عزتی در دو سال گذشته انتخاب بدی در کارنامه نداشته است و دو فیلم «جاندار» و «جهان با من برقص» را هم آماده اکران دارد. «پیلوت» را میتوان تنها انتخاب بد او به حساب آورد.
بازی بازیگر: کمتر بازیگری است که مانند جواد عزتی حتی در فیلمهای بد هم بتواند بازی فوقالعادهای داشته باشد. او در عین حال که با احساساتی مانند غم، نگرانی و خشم، مخاطب را تحت تاثیر قرار میدهد، با خرابکاریها و شوخ طبعیاش او را به خنده میاندازد.
امین حیایی
درخونگاه
درباره فیلم: «درخونگاه» ساخته سیاوش اسعدی نسبت به دیگر فیلمهای این فهرست، اثر بهتری محسوب می شود و تا حدودی موفق شده است توجه آن دسته از مخاطبان را که در فیلمها به دنبال قهرمان میگردند و از لوطیگریهای قهرمان فیلم لذت میبرند، جلب کند، اما هنوز با یک فیلم خوب فاصله دارد.
انتخاب بازیگر: امین حیایی در ادامه انتخابهای جدی و غیرتجاری که پس از «شعلهور» و «دارکوب» داشت، در فیلم «درخونگاه» ایفای نقش کرد. این اثر در پله بالاتری از آن دو فیلم نمیایستد، اما هرگز در حد فیلمهای گیشهای قبلیاش هم نیست.
بازی بازیگر: امین حیایی در این فیلم یکی از بازیهای فوقالعاده خود را در نقش یک شخصیت رنج کشیده، با معرفت و جنوب شهری، به نمایش می گذارد و به حق در جشنواره فجر، برای بازی در این فیلم نامزد بهترین بازیگر نقش اصلی مرد شد.
مریلا زارعی
ایده اصلی
درباره فیلم: هرچقدر که زیباییها و جنبههای بصری، لوکیشنهای لاکچری و لوکس این فیلم توانسته است برای مخاطب سرگرمکننده و جذاب باشد، اما فیلم نامه ضعیف، اتفاقات غیرمنطقی و روند بسیار کند آن نتوانسته است نظر تماشاگران را جلب کند.
انتخاب بازیگر: مریلا زارعی پس از فیلم «بادیگارد»، در آثاری مانند «زیر سقف دودی»، «اسرافیل» و «سوءتفاهم» بازی کرده است که هیچ کدام از این سه فیلم، اثر درخشانی در کارنامه او به حساب نمیآید. او روند انتخابهای بدش را در نمایش خانگی هم ادامه داده و در سریال «مانکن» بازی کرده است.
بازی بازیگر: هرچند که مریلا زارعی هم انگار تحت تاثیر شخصیتپردازی ضعیف فیلم قرار گرفته است و نمیتوان بازی او را نقطه قوت فیلم به حساب آورد، اما در مقایسه با بهرام رادان و هانیه توسلی، او و پژمان جمشیدی عملکرد امیدوارانهتری داشتهاند.
مهناز افشار
شاه کش
درباره فیلم: لوکیشنی در دل فضای برفی، وجود یک معما و حضور بازیگرانی مانند مهناز افشار و هادی حجازیفر، هرکدام میتواند به سهم خود تماشاگر را برای تماشای «شاهکش» ترغیب کند. اما ایده خوب قصه یا لوکیشن جذاب در داستان بیسروته فیلم هدر رفته و انتظار مخاطب را برآورده نکرده است.
انتخاب بازیگر: مهناز افشار از اواخر دهه ۸۰، به استثنای فیلم «لسآنجلس – تهران»، دست روی انتخابهای خوبی گذاشته، اما در اولین همکاریاش با وحید امیرخانی در «شاه کش» تجربه موفقی نداشته است.
بازی بازیگر: مهناز افشار در این فیلم از شخصیتپردازی ضعیف ضربه خورده است. او نقش یک شخصیت معمولی به نام «آیدا» را بازی میکند که درگیر یک ماجرای گروگانگیری میشود و هر از گاهی، با خشم یا ناراحتی، دیالوگهایی میگوید؛ یک شخصیت معمولی با بازی معمولی!