ترامپ در مسیر خطرناک جنگ با ایران یا کره شمالی

جامعه ایرانی– یک رئیس‌جمهور سرسخت جمهوری‌خواه، یک دولت چینی متعهد به کمک به ایالات‌متحده و یک دولت کره شمالی که با درخواست خلع سلاح روبرو است را در نظر بگیرید، و چه نتیجه‌ای به ذهن تان می‌رسد؟ این شرایط همانند خبر فوری است. اما این صحنه نمایش از سال ۲۰۰۷ می‌آید، زمانی که دولت بوش گمان می‌کرد به یک توافق تاریخی با کره شمالی دست یافته است. این یک اشتباه بود.

به گزارش جامعه ایرانی به نقل از شیکاگو تریبیون، ظاهراً دونالد ترامپ هم همین اشتباه را مرتکب شده است. در ماه ژوئن او از نشست با کیم جونگ اون خارج شد و توییت کرد که «حالا همه می‌توانند احساس امن‌تری داشته باشند» چراکه «دیگر تهدید هسته‌ای از سوی کره شمالی» وجود ندارد. می‌شد او را به انجام برعکس کارها متهم کرد، البته اگر کاری بوده باشد و صورت گرفته باشد.

تاکنون تمام آنچه ترامپ توانسته پس‌ازاین دیدار به نمایش بگذارد، بازگشت بقایای ۵۵ تن از پرسنل نظامی آمریکا بوده –یک دستاورد خوب است اما نه دستاوردی که باعث امن‌تر شدن ما شود. علاوه بر این، دولت آمریکا عمدتاً تعهدات مبهمی داشته که آن‌قدر ارزش نداشته که روی کاغذ آورده نشده است.

مایک پومپئو، وزیر خارجه آمریکا روز چهارشنبه اعتراف کرد که رژیم پیونگ‌یانگ هنوز در حال تولید سوخت برای کلاهک‌های هسته‌ای است. این کشور متوقف کردن آزمایش موشکی را آغاز کرده اما سایر تأسیسات همچنان دست‌نخورده باقی‌مانده است.

مذاکره‌کنندگان آمریکایی شکایت می‌کنند که همتایانشان در کره شمالی «جلسات پیگیری را لغو کرده‌اند، تقاضای پول بیشتر دارند و نتوانسته‌اند تعاملات اولیه را حفظ کنند». ترامپ که پیش‌تر مدعی موفقیت سریع در دیدار با کیم برای خلع سلاح این کشور شده بود، حال می‌گوید «من واقعاً عجله‌ای ندارم.»

ترامپ گمان می‌کند که با تهدید کره شمالی، همان‌طور که سال گذشته صورت گرفت، می‌تواند کیم را مجبور به تسلیم کردن زرادخانه اتمی‌اش کند. تا امروز که این اقدام نتیجه‌ای نداشته است. اما این مسئله باعث نشده که ترامپ همین رویکرد را در قبال ایران هم اجرایی نکنند. روز دوشنبه پس از هشدار حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران ترامپ ایران را به «پیامدهایی که تنها معدودی در تاریخ رنجش را تجربه کرده‌اند» تهدید کرد.

به نظر نمی‌رسد او دریافته باشد که هربار  با مطرح کردن توهم بمب‌های آمریکایی برای سوزاندن ایران، دولت تهران را به سمت کسب بازدارندگی هسته‌ای سوق می‌دهد. اعطای مسئولیت به پومپئو که طرفدار تغییر رژیم در ایران است نیز همان تأثیر را داشت. وزیر خارجه آمریکا وعده داده که تحریم‌ها را تا زمانی که ایران فهرست بلندبالایی از شرایط سخت را بپذیرد، ادامه خواهد داد.

این خواسته‌ها ورای آن چیزی است که ایران در توافقی که محصول سال‌ها بده و بستان بود، پذیرفت. موضع دولت آمریکا در قبال ایران همانند کره شمالی، این است که انتظار تسلیم تمام و کمال را دارد. ترامپ فرمول خوبی برای رسیدن به هیچ در قبال تشدید عزم دشمن یافته است.

درس آشکاری که از اتفاقات اخیر می‌توان گرفت این است که تسلیحات هسته‌ای بهترین ضامن برای نجات در برابر دشمنی آمریکا است. به همین دلیل است که کره شمالی تا این اندازه زمان و پول را صرف کلاهک‌های هسته‌ای و موشک‌های حمل آن‌ها می‌کند. به همین دلیل است که ایران زیرساخت‌های تولید تسلیحات را فراهم کرد.

در دولت اوباما ایران مایل بود وارد توافقی شود که بخش عمده سانتریفیوژهای آن را متوقف می‌کرد، ۹۷ درصد اورانیوم غنی‌شده آن را تسلیم می‌کرد و منجر به بازرسی‌های گسترده می‌شد. زمانی که ترامپ از این توافق خارج شد، این پیام را به تهران مخابره کرد که مذاکرات با آمریکا تله و فریب است. این پیام به گوش پیونگ‌یانگ هم رسید.

در هر دو مورد ترامپ گزینه‌های اندکی جز جنگ برای خود باقی گذاشته؛ جنگی که فاجعه‌بار و ناکارآمد خواهد بود. ترامپ عاشق سوزاندن پل‌ها است. یکی از همین روزها شاید او دریابد که گیر افتاده است.